Historia o proroku Eliaszu z Wierszalina, Polska 1997
Rok 1939, Wierszalin, mała wieś w Białostockiem. Eliasz Klimowicz, duchowny prawosławny, buduje cerkwie, uzdrawia ludzi. Kiedy umiera jedyne dziecko Wasyla, jego żona ucieka do Eliasza.
Piątek 15.03.2013 18:25
Poniedziałek 10.09.2012 13:55
Czwartek 14.06.2012 08:10
Wtorek 14.02.2012 08:40
Niedziela 29.01.2012 08:40
Sobota 21.01.2012 13:35
Środa 11.01.2012 12:35
Wtorek 27.12.2011 10:50
Poniedziałek 19.12.2011 12:15
Poniedziałek 12.12.2011 13:35
Poniedziałek 28.11.2011 13:30
Niedziela 13.11.2011 07:05
Rok 1939, Wierszalin, mała wieś w Białostockiem. Eliasz Klimowicz, duchowny prawosławny, buduje cerkwie, uzdrawia ludzi. Kiedy umiera jedyne dziecko Wasyla, jego żona ucieka do Eliasza. Pragnie, by ten wyleczył ją z niepłodności. Wasyl rusza na poszukiwania kobiety. Po drodze spotyka podobnych do niego nieszczęśników, morderców i wariatów. Dociera z nimi do Wierszalina. Na miejscu okazuje się, że żona, która służy w cerkwi, jest w ciąży. Wasyl uważa, że prorok ją uwiódł. Postanawia go zabić. W karczmie spotyka sowieckich agentów.
Film telewizyjny, 54 min, Polska 1997 Scenariusz na motywach tekstu Mariana Pilota i reżyseria: Krzysztof Wojciechowski Zdjęcia: Tomasz Tarasin Muzyka: Roman Rewakowicz Występują: Kazimierz Borowiec, Henryk Talar, Magda Celówna, Lidia Sycz, Michał Aleksiejew, Linas Domarackas, Zbigniew Bartosiewicz, Joanna Cichoń, Maciej Czapski i inni Rozgrywająca się w sielskich krajobrazach podbiałostockich wsi, przesycona magią i mistycyzmem opowieść o potrzebie i sile wiary, odwadze poświęcenia życia za innych. Film zrealizował Krzysztof Wojciechowski, reżyser i realizator od lat stale współpracujący z TVP m.in. przy realizacji "Ekspressu reporterów", cykli: "Gwiazdy tamtych lat" i "Gwiazdy polskiego sportu". Obok aktorów zawodowych na ekranie pojawili się naturszczycy: mieszkańcy wsi Pawły, Kaniuki, Trześcianka i Biała k/Sulejowa. Ścieżkę dźwiękową filmu wypełniły pieśni w wykonaniu Ukraińskiego Chóru Kameralnego z Przemyśla oraz Ukraińskiego Chóru Męskiego "Żurawli", a także autentyczne pieśni grupy religijnej Eliasza Klimowicza. Rok 1939, niewielka wieś Wierszalin w Białostockiem. Prawosławny duchowny Eliasz Klimowicz buduje cerkwie, dokonuje cudownych uzdrowień, pomaga ludziom lepiej i godniej żyć. Miejscowi chłopi traktują go jak świętego, opowiadają o nim legendy. Kiedy umiera jedyne dziecko Wasyla, jednego z gospodarzy, Wasyl i jego żona Nina bardzo rozpaczają. Nie mogąc pojąć takiej niesprawiedliwości losu, mężczyzna zaczyna wątpić w istnienie Boga. Nina na próżno marzy o urodzeniu jeszcze jednego dziecka - wszystkie starania kończą się kolejnymi poronieniami. Ale pewnego dnia w domu Wasyla zjawia się wędrowna żebraczka z synem. Opowiada gospodarzom o cudownej mocy Eliasza. Za jej namową Nina ucieka z domu i wyrusza do jego cerkwi, pragnie, aby prorok wyleczył ją z bezpłodności. Kiedy Wasyl spostrzega rankiem jej zniknięcie, wpada we wściekłość, ale - ochłonąwszy - udaje się na poszukiwanie żony. Z setkami innych, napotkanych po drodze pielgrzymów, chorych i nieszczęśliwych, dociera na miejsce. Okazuje się, że Nina, posługująca w cerkwi, jest w ciąży. Wasyl uważa, że uwiódł ją sam prorok, i postanawia go zabić. W karczmie, gdzie upija się z rozpaczy, spotyka sowieckich agentów, którzy wręczają mu nóż - narzędzie przyszłej zbrodni. Wasyl udaje się z nim do Eliasza, ale nie ma odwagi zadać ciosu. Eliasz nakazuje mu powściągnąć gniew, wrócić do domu, zająć się wychowaniem dziecka, które niebawem mu się urodzi. Wyjaśnia, że jemu samemu pisana jest inna śmierć. Wkrótce Wasyl przekonuje się, jaki był faktyczny sens tych słów.
Telemagazyn z wydaniem magazynowym: