Obywatel Kane - film, recenzja, opinie, ocena

Ostatnie wypowiedziane przez niego słowo brzmi "różyczka". Pewien ambitny dziennikarz (William Alland) postanawia dowiedzieć się, co Kane mógł mieć na myśli. Dociera więc do ludzi, którzy go znali, rozmawia z nimi, buduje portret wszechmocnego niegdyś człowieka i próbuje wyjaśnić znaczenie tajemniczej "różyczki"…

Są takie filmy, które stanowią niezaprzeczalną część historii kina. I to z różnych powodów: bo np. były w czymś pierwsze ("Wjazd pociągu na stację", "Śpiewak jazzbandu"), w jakimś sensie przełomowe ("Gwiezdne wojny"), miały niezwykłą siłę wyrazu ("Kabaret") - tych kategorii może być więcej. Jakby nie było, wśród nich znajduje się również "Obywatel Kane" - i to na bardzo wysokim miejscu. Zdecydowana większość twierdzi wręcz, że na najwyższym. Czym sobie ta historia dziennikarskiego śledztwa zasłużyła na takie oceny?

Powodów można wymienić naprawdę wiele. Welles jako pierwszy wykorzystał filmowanie od dołu, co dzięki zmianie perspektywy pozwala wyolbrzymiać postać. Można powiedzieć, że to drobiazg, a jednak ma w filmie ogromne znaczenie, również symboliczne. Podobnie jak wielość subiektywnej relacji, która w założeniu ma rozjaśnić sytuację, coś wyjaśnić, ale bynajmniej tego nie robi. Prowadząc narrację, obiecuje rozwiązanie zagadki tajemniczego słowa i wydaje się, że słowa dotrzymuje. A jednak to tylko pozór: film się kończy, a widz wciąż pozostaje z pytaniem o "różyczkę". Wellesowi udała się następująca rzecz: w pasjonujący sposób opowiedział o czymś nieuchwytnym, o tajemnicy. Cytując znaną piosenkę Skaldów "nie chodzi o to, by złapać króliczka, ale by gonić go" - dlatego 72 lata po premierze ten film wciąż się tak wspaniale ogląda.

pr

WRÓĆ DO PROGRAMU TV