„Mary i Max” (Adam Elliot 2009)

Oryginalna animacja wykorzystująca plastelinowe ludziki, a opowiadająca o niezwykłej przyjaźni pary outsiderów. Tytułowa Mary to ośmiolatka z Melbourne, dziewczynka wychowująca się w patologicznej rodzinie (matka alkoholiczka, ojciec dziwak). Mary pragnie dowiedzieć się, skąd biorą się dzieci w innych częściach świata. Wysyła więc list do Ameryki, do przypadkowo wybranego Maxa Horowitza, zakompleksionego i otyłego Żyda w średnim wieku, mającego na zespół Aspergera. Max odpisuje Mary i tak rozpoczyna się trwająca dwie dekady znajomość epistolarna, dzięki której obie strony powoli układają sobie całkiem znośne życie.
To co prawda produkcja animowana, ale zdecydowanie przeznaczona dla starszych widzów: sporo w niej czarnego humoru, postacie są wielowymiarowe i mają dość trudne charaktery, porusza się ponadto wiele „dorosłych” tematów. To taka plastelinowa psychodrama z elementami komediowymi, będąca jednocześnie dość rzadkim w ostatnich latach w kinie przykładem opowieści, w której akcję pchają do przodu listy wysyłane przez bohaterów.
Choć to animowany świat, przedstawiony jest jako mroczny, pozbawiony jaskrawych barw, odzwierciedlający stan ducha bohaterów. A mimo wszystko wciągający jak ich skomplikowane osobowości, przeznaczony dla bardziej wyrobionych widzów kochających niebanalne postacie, ironię i refleksję nad ludzką naturą.

Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv