„Pianista” (Roman Polański 2002)

Z tego filmu pamięta się głównie jeden kadr: pojedynczą sylwetkę samotnego człowieka wśród całego bezkresu ruin zniszczonego miasta. A scena, zapodająca w pamięć najmocniej, to ta, w której niemiecki oficer pozwala zagrać na fortepianie wynędzniałemu bohaterowi, Żydowi, któremu powinien posłać kulkę w głowę. To kwintesencja filmu mówiącego o tym, że nawet w największym zalewie zła, da się wyszukać pierwiastek dobra. „Pianista” opowiada o losach artysty, Władysława Szpilmana, przesiedlonego wraz z rodziną na teren getta, który jest świadkiem nędzy i upokorzeń jego mieszkańców oraz okrucieństwa Niemców. Cudem udaje mu się uniknąć wywozu do obozu. Znajduje schronienie poza murami, ale wtedy wybucha w Warszawie powstanie. Sięgając po wspomnienia Władysława Szpilmana, Roman Polański postanowił zachować daleko posuniętą wierność ich literze i klimatowi relacjonując wydarzenia w podobnie rzeczowej i chłodnej narracji. Powstał film, który porusza tym emocje mocniej niż najbardziej wyszukane opisy dramatu.

Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv