Johnny Depp i jego najlepsze role. Edward Nożycoręki, Jack Sparrow czy szalony Kapelusznik? [GALERIA]
"Sekretne okno" (2004)
Johnny Depp jako Mort Rainey - autor poczytnych powieści, który zdaje sobie sprawę, że powinien siedzieć przed komputerem i pisać kolejną książkę, albo przynajmniej zająć się chociażby taką czynnością jak spacer z psem nad jeziorem położonym dokładnie naprzeciwko jego obskurnego domku. Mimo to Rainey spędza czas głównie śpiąc po 16 godzin dziennie na swojej ulubionej sofie. Jest właśnie w trakcie przeprowadzania bolesnego rozwodu i wszystko co wiąże się z rozpadem jego pożycia małżeńskiego wydaje się nieprzyjemne i chaotyczne. W momencie, kiedy wydaje się, że gorzej już być nie może, psychotyczny nieznajomy o imieniu John Shooter zjawia się w progach Rainey’a, oskarżając go o plagiat swojego opowiadania i żądając zadośćuczynienia. Pomimo wysiłków ze strony pisarza w kierunku załagodzenia całej tej sytuacji, Shooter staje się coraz bardziej natarczywy i wrogi, dając jednocześnie do zrozumienia, że jest gotów sam wymierzyć sprawiedliwość – posuwając się nawet do popełnienia z zimną krwią morderstwa.
- W czasie pracy nad filmem musiałem reagować na sygnały dochodzące z zaznaczonych pomarańczowymi kółkami miejsc. Dla ułatwienia sobie zadania i trochę dla żartu dorysowałem im śmiejące się usta. W takich sytuacjach poziom absurdu jest tak wysoki, że staje się prawdziwym wyzwaniem. Wyobraźmy sobie – dorosły facet stojący w otoczeniu wymalowanych pomarańczowych ‘twarzy’ i wrzeszczący coś do nich. Chyba niczego bardziej absurdalnego nie można sobie wyobrazić. Była to przeszkoda trudna do pokonania z profesjonalnego punktu widzenia, ale również w dużym stopniu zabawna. Po prosu trzeba postawić się w takiej sytuacji, a potem stawić jej czoła - wskazuje aktor. Efekt, jaki osiągnięto dzięki tym zabiegom przypomina bycie w jakimś momencie i jednocześnie bycie obok – co jest wyrazem narastającego, niepokojącego stanu psychicznego bohatera. Tego rodzaju przypadłość znana jest pod nazwą dysocjacji, co z grubsza polega na tym, że jedna część życia osoby odseparowuje się od pozostałej części osobowości i zaczyna niejako działać niezależnie.