3. "Egzorcyzmy Emily Rose" (2005)

Ksiądz Richard Moore zostaje oskarżony o nieumyślne spowodowanie śmierci młodej studentki Emily Rose, którą poddawał egzorcyzmom, z powodu dręczących ją halucynacji i koszmarów. Film oparto na faktach; do dziś niewyjaśnionej śmierci egzorcyzmowanej w latach 70. młodej niemieckiej studentki Anneliese Michel. Taśmy z nagraniami sesji egzorcystycznych nadal budzą zdumienie i przerażenie, a mrożące krew w żyłach upiorne głosy, przeciągłe, naszpikowane wulgaryzmami jęki, krzyki, wrzaski i bulgoty to kwintesencja tego, co wyobrażamy sobie mówiąc „nie z tej ziemi”.

„Egzorcyzmy Emily Rose” oscylują wokół spraw nadnaturalnych, ale łączą to z pełnym napięcia dramatem sądowym. Twórcy filmu nie zajmują jednoznacznego stanowiska i nie staja po żadnej ze stron dramatu, To pozwala również widzom zdecydować czy rację mają oskarżyciele uważający, że Emily była chora psychicznie i potrzebowała opieki medycznej, czy ksiądz Moore pewien, że dziewczyna była opętana i tylko jego interwencja mogła jej pomóc. Padają argumenty za jednym i drugim (wypowiedzi lekarzy, psychiatrów, egzorcystów),
więc trudno na sto procent stwierdzić, jaka była prawda. “Egzorcyzmy Emily Rose” choćby ze względu na imponujący box office (film kosztował 10 mln, zarobił 75 w samych Stanach) można uznać za najlepszy „diabelski” film od czasu “Egzorcysty” Williama Friedkina.

5. "Kronika opętania" (2012)

Nastoletnia Emma podczas garażowej wyprzedaży staje się posiadaczką dziwnej drewnianej skrzynki z wyrzeźbionymi tajemniczymi inskrypcjami. Od tego czasu zaczyna się coraz dziwniej zachowywać, nie jest w stanie rozstać się także z nowym nabytkiem. Badania i testy wykluczają chorobę psychiczną, okazuje się że dziewczynkę opanował dybuk. W roku 2004 roku na eBayu pewien student Iosif Nietzke przeprowadził aukcję… „autentycznej skrzyni dybuka”! Poprzedni właściciele przysięgali, że po otwarciu skrzynki
zaczęły im wypadać włosy, nękały ich koszmary i choroby, słyszeli tajemnicze głosy! Relacje świadków raz potwierdzano, raz kwestionowano, ale artykuł o owym dziwie ukazał się w Los Angeles Times i… zainspirował twórców „Kroniki opętania”.

"Kronika opętania". Dybuk wyskakuje ze skrzynki Zobacz więcej

Dybuk to słowo pochodzące z mitologii żydowskiej i oznaczające dosłownie „przylgnięcie”. To opętanie człowieka przez ducha grzesznej osoby, który nie może po śmierci zaznać spokoju (sam duch także zwany jest dybukiem). Aby się od niego uwolnić, potrzebne są egzorcyzmy. Dybuki stosunkowo rzadko są bohaterami filmów grozy (był przedwojenny „Dybuk”, potem „Nienarodzony” z Garym Oldmanem, a ostatnio znów „Dybuk” zmarłego Marcina Wrony), nie opatrzyły się jeszcze i stanowią miłe urozmaicenie w zestawieniu z kolejnymi demonami wypędzanymi przez ekranowych księży. Tutaj dybuka wypędza rabin, a i samo działanie dybuka odbiega nieco od standardowych opętań, co w połączeniu z tajemniczą aurą i kilkoma scenami gwarantującymi podskoki w fotelu dało całkiem solidny i ciekawy horror z bardzo dobrymi kreacjami aktorskimi. Inna sprawą jest, że również na planie działy dziwne rzeczy: co rusz eksplodowały lampy a w magazynie wybuchł tajemniczym pożar.

1. "Egzorcysta" (1973)

12-letnia Regan miewa dziwne ataki, w czasie których rzuca przekleństwa, jest agresywna, lewituje, zmienia się jej głos, ciało wykonuje niesamowite ruchy, a przedmioty w jej pokoju same się ruszają. Stan dziewczynki szybko się pogarsza, lekarze są bezsilni, więc matka zwraca się o pomoc do ojca Damiena Karrasa młodego księdza psychiatry, przechodzącego właśnie kryzys wiary, który stwierdza że Regan została opętana. Podczas egzorcyzmów ma mu pomóc bardziej doświadczony Lankester Merrin.

"Egzorcysta" - pełen wstrząsających scen film legenda [RECENZJA]Zobacz więcej

“Egzorcysta” jest ekranizacją powieści Williama Petera Blatty’ego z 1971 roku. Autor nie ukrywał, że pisząc swą książkę, opierał się na autentycznych wydarzeniach. W 1949 roku Washington Post doniósł o 14-letnim chłopcu ze stanu Maryland, który – opanowany rzekomo przez ciemną siłę – lżył religię, wyczyniał nieprawdopodobne rzeczy ze swym ciałem, a na jego skórze pojawiały się dziwne znaki. Ta historia tak zainteresowała Blatty’ego, absolwenta Jezuickiego Uniwersytetu, że korzystając z fachowych porad ojca Williama Bowderna, znawcy egzorcyzmów, przerobił historię chłopca na powieść. Ten skądinąd bardzo widowiskowy, pełen przemocy i drastyczny film dotyka drażliwych spraw wiary i nie jest wolny od głębszych przemyśleń natury filozoficzno-teologicznej. W dużej mierze mamy do czynienia z rozbudowanym portretem katolickich księży, przedstawiającym ich lęki, i zwątpienia. Obraz Friedkina można odczytywać jako
manifest wiary w Boga, choć film jest na pozór bluźnierczy i heretycki: zawiera między innymi scenę masturbacji przy pomocy krucyfiksu.

Rewelacyjnie zmontowany film do dziś świetnie się ogląda, a szokujące, nowatorskie wówczas efekty specjalne nadal wywierają spore wrażenie. Widok skręcającej się o 360 stopni głowy Regan, dziewczynki schodzącej ze schodów jak pająk, wymiotującej zieloną substancją, czy bluzgającej przekleństwa z wysokości sufitu nadal wywołują ciarki i stanowią jedne z najbardziej rozpoznawalnych scen w kinie. Podobnie jak egzorcyzmy odprawiane przez dwóch duchownych, którym z ust wydobywa się para. „Egzorcysta” obrósł w legendę jeszcze przed wejściem do kin z racji dziwnych wydarzeń mających miejsce na planie i poza nim. W czasie trwających rok zdjęć zmarło, nieraz w niejasnych okolicznościach, 9 osób związanych z produkcją, a wielu otarło się o śmierć np. raniona kulą z pistoletu Ellen Burstyn. Ponadto ogień zniszczył materiały, nad którymi pracowano cały tydzień, a pożar nowojorskiego studia, zmusił zespół do odbudowy wnętrza domów. Wielebni nawoływali do spalenia wszystkich kopii tego dzieła, gdyż każda kryła w sobie prawdziwie diabelskie moce. Nawet uznani psychiatrzy sprzeciwiali się jego rozpowszechnianiu. Podczas seansu ludzie wpadali w histerię i mdleli (w trakcie jednego z pierwszych pokazów widz zemdlał i upadł łamiąc sobie szczękę), a w Toronto cztery kobiety doznały szoku i trafiły pod opiekę neurologów. Grającej Regan, Lindzie Blair, Warner Bross musiał wynająć ochroniarzy, ponieważ dostawała wiele listów z pogróżkami od przeświadczonych o jej realnym opętaniu widzów.