Zobacz TOP10 filmów katastroficznych!
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
„Kataklizm” (Daniel Roby 2018).
Pomimo Armageddonopodobnej okładki francuski „Kataklizm” okazał się filmem zaskakująco odmiennym od efektownych, ale płytkich amerykańskich widowisk. To film o katastrofie wprawdzie, ale ważniejsze jest zachowanie ludzi wobec niej, a nie efekty specjalne. Te zaś są skromne – oto nagle zaczyna wydobywać się w wnętrza ziemi śmiercionośna mgła, która całkowicie paraliżuje Paryż. Sięgająca najwyższych pięter, zbiera krwawe żniwo wśród niespodziewających się niczego mieszkańców. Przeżyli ci, którym udało się w porę dostać na będące poza jej zasięgiem dachy budynków. Pozbawieni dostępu do wody i jedzenia próbują przetrwać katastrofę... Wśród nich jest Matthew i Anna, którzy chronią się u starszych sąsiadów na najwyższym piętrze kamienicy. Niestety, w mieszkaniu poniżej pozostaje ich nastoletnia córka, która z uwagi na swą chorobę musiała przebywać w kapsule z tlenem.
W tym filmie ciekawe są co najmniej trzy rzeczy. Pierwszą jest socjologiczna obserwacje ludzkich zachowań w obliczu niebezpieczeństwa: niektórzy gnają przed siebie w panice, tratując się i zabijając się nawzajem, inni ze spokojem czekają na śmierć. Niektórzy zabijają, by przeżyć, inni poświęcają życie by uratować drugiego. Po drugie bohaterami tego filmu są zwyczajni ludzie, którzy pewne rzeczy intuicyjnie robią i są w tym bohaterscy, ale i momentami po prostu i po ludzku tracą głowę. To bardzo inne podejście niż to z amerykańskimi herosami w rolach głównych, którzy wylęgają się w podobnych obrazach zza oceanu. No i po trzecie – bardzo atrakcyjnie wygląda sposób, w jaki Paryż ogarnia zagłada. Mgła rozsnuwa się najpierw bardzo szybko wyrzucając kłęby żółtawej pary gdzieś spod ziemi, potem jednak osiągnąwszy pewien poziom tuż pod dachami paryskich domów, pnie się już bardzo niepostrzeżenie coraz to wyżej. Kolejnym plus filmu jest to, że naprawdę bardzo w nim mało ckliwego, kiczowatego sentymentalizmu rodem z telenoweli. Nie ma płaczliwych pożegnań, miłosnych wyznań i seksu w obliczu (być może) śmierci. Może to i mało romantyczne, ale za to bardziej wiarygodne psychologicznie. Akcja mocno trzyma w napięciu, a poza tym film okazuje się bardziej przewrotny - biorąc pod uwagę jego zakończenie - niż mogłoby się wydawać,
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
"33" (Patricia Riggen 2015)
Film jest opartą na faktach historią akcji ratunkowej po bardzo silnym tąpnięciu w kopalni miedzi i złota, mającego miejsce w 2010 roku w Chile. W jego wyniku 33 górników zostało uwięzionych pod ziemią, na głębokości 200 pięter, gdzie przetrwali rekordowy okres 69 dni, uwięzieniu w jaskini będącej azylem skonstruowanym właśnie na taką okoliczność. W wyniku zaniedbań nie został on dobrze przygotowany (brakowało wody i pożywienia), a górnicy przed dłuższy czas nie wiedzieli, czy jakakolwiek pomoc nadejdzie. Ciekawa to sytuacja, bo równolegle pokazano ich rodziny, które na miejscu toczą walkę z politykami jak i z władzami spółki, która najchętniej zostawiłaby ich pod ziemią, skazując na śmierć. Dobry i nieoczywisty film katastroficzny, poruszający szczerością (pokazano niezbyt chwalebne zachowania górników, animozje miedzy nimi i walkę o uznanie, jaką nawet w tych warunkach toczą) z wyśmienitą obsadą (Antonio Banderas, Juliette Binoche, James Brolin).
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
„Fala” (Roar Uthaug 2015).
Kristian (Kristoffer Joner), członek grupy geologów odkrywa, że urządzenia pomiarowe odnotowują ruchu góry, którą monitorują, co może oznaczać niebezpieczeństwo osunięcie się fiordu w górzystej okolicy Åkneset w Norwegii. Tak się też dzieje: zderzenie ogromnej skały z taflą jeziora wznieca potężną 85-metrową falę tsunami, zbliżającą się do miasta, w którym znajduje się rodzina Kristiana. Ta norweska produkcja zaskakuje rozmachem, klimatem napięcia, ale przede wszystkim sylwetkami bohaterów, którzy wzbudzają w sobie nieznane dotąd pokłady woli życia i determinacji, by przeżyć w pułapce, jaką staje się zatopiony hotel. „Fala” oparta jest na faktach, na zdarzeniu z 9 czerwca 1958 roku, kiedy to w podobnych okolicznościach, ale na Alasce, w zatoce Lituya wystąpiło bardzo silne trzęsienie ziemi, które spowodowało odklejenie się od podłoża masy skał i ich ześlizgnięcie się po bardzo stromym stoku do fiordu. Spowodowało to spiętrzenie mas wody we wszystkich kierunkach i falę tsunami największą w notowanej historii, bo wznoszącą się na wysokość 524 metrów. Naukowcy przewidują, że w ciągu najbliższych stu lat katastrofa może się powtórzyć właśnie w usianej fiordami Norwegii.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
