FAŁSZ

Psychopaci niemal równie często trafiają na krzesło elektryczne jak na fotel prezesów wielkich korporacji, czy menadżerów wyższego szczebla. Ostatnie badania są pod tym względem mocno zaskakujące: 7 procent psychopatów występuje w więzieniach o zaostrzonym rygorze, ale tylko o jeden procent mniej, bo niecałe 6 procent jest ich wśród normalnej populacji! W tym wśród korporacyjnych profesjonalistów, gdzie psychopatia jest częstsza niż pośród innych normalnych ludzi. Do zawodów podwyższonego ryzyka należy też bycie prawnikiem, stróżem prawa, szefem kuchni czy… urzędnikiem państwowym. Czarujący manipulator, nieustraszony, bezwzględny, skupiony na celu to Frank Underwood z „House Of Cards”. Te cechy to typowe cechy psychopaty, które dzieli np. z Paulem Spectorem z „Upadku”. Obaj są nadmiernie pewni siebie, potrafią szybko podejmować trudne decyzje, są bezwzględni i skupieni na celu. Są w stanie wyłączyć niepotrzebne w danej chwili emocje, by włączyć je ponownie, gdy jest im to potrzebne. Różnica jest tylko taka, że pierwszy potrafi wykończyć psychicznie, a ten drugi wytoczy realną krew. Co więcej obaj, choć impulsywni, potrafią przygotowywać się do rozgrywki z ofiarą długo i drobiazgowo. Obaj mają absolutną obsesję władzy nad swą ofiarą i obaj rozkoszują się swoją przewagą. Nad żyjącymi czy martwymi. Underwood prześwietli CV wroga do czwartego pokolenia i pozna numer jego buta, by znaleźć czyjś slaby punkt. Spector śledzi ofiarę w sieci, podgląda, przemyka obok, dotyka ubrań, wącha bieliznę; całkowicie ignorując sferę intymną drugiego człowieka wchodzi do niej z buciorami, po czym uskutecznia rytuał – zabija, myje ciała, maluje paznokcie, układa w pozach itp. Można spytać jak w przypadku Spectora w jednym człowieku mieści się kochający ojciec i bezwzględny morderca? Ano mieści się, bo często właśnie jedyną emocją jaką odczuwają psychopaci jest miłość do swoich (własnych) dzieci, co fachowcy zwą wybiórczą empatią afektywną.