„Na srebrnym globie” (1987) – reż. Andrzej Żuławski

Mała grupka badaczy kosmosu opuszcza Ziemię w poszukiwaniu wolności i szczęścia, lądując na obcej planecie, gdzie chcą zacząć budowę nowej cywilizacji. Niedługo później badacze umierają, a ich potomkowie powracają do prymitywnej kultury, wymyślają nowe mity i nowego Boga.

Gdy władze komunistyczne pozwoliły Andrzejowi Żuławskiemu na powrót do kraju (gdy jego „Najważniejsze to kochać” okazało się wielkim sukcesem we Francji), reżyser postanowił na wielki ekran przenieść powieść swojego ojca Jerzego, pt. „Trylogia księżycowa”. Tyle, że ponownie twórca nie miał łatwo i musiał zderzyć się z realiami – zdjęcia do filmu powstawały w latach 1976-1977, jednak produkcja została wstrzymana przez komunistyczne władze.

Decyzją ówczesnego Wiceministra ds. Kultury i Sztuki - Podsekretarza Stanu ds. Kinematografii zdjęcia zostały przerwane wiosną 1977 roku, a dekoracje, kostiumy i rekwizyty zniszczone. Na szczęście ludzie z ekipy filmowej część kostiumów i dekoracji postanowili zachować u siebie i tak w 1986 roku można było na nowo zasiąść do projektu, który swoją kinową premierę miał dopiero w 1988 roku. Zdjęcia do filmu realizowano w Polsce, w Gruzji, w Mongolii oraz na Ukrainie.

Film z ogromną historią. W 1979 roku dyrektor festiwalu w Cannes chciał go w niedokończonej wersji zaprezentować na imprezie, jednak władze PRL nie zgodziły się na wywiezienie taśm z kraju. Produkcja obowiązkowa. W rolach głównych m.in. Andrzej Seweryn, Jerzy Trela, Iwona Bielska, Jerzy Grałek oraz Jan Frycz.