"Dochodzenie"
Sarze Linden i Stephenowi Holderowi z „Dochodzenia” daleko do poprzednio opisywanych zabawnych kryminalnych duetów. Akcja serialu toczy się w ponurym, skąpanym w deszczu Seattle i dotyczy brutalnego morderstwa młodziutkiej dziewczyny. Sarah, dzieląca życie między byciem samotną matką, a oddanym pracy detektywem i mocno abnegacki, lumpiarski w stylu Holder przypominjący bardziej ćpuna niż gliniarza, okazują się zaskakująco ciekawą parą.
Parą tak autentyczną jeśli chodzi o zwyczajny styl bycia, tak niestereotypowo daleką od romantyzmu, że początkowa chemia jaką się w ich relacji wyczuwa zdaje się być tylko naszym wishful thinking. Ale prawdą jest, że to duet przede wszystkim profesjonalny, detektywi tropią mordercę angażując się całymi sobą w śledztwo, zaloty i podboje pozostawiając na planie dalszym, co też cudownie zaprzecza stereotypom jakie gdzieś tam z tyłu głowy się rodzą, kiedy mamy do czynienia z parą mieszaną. Mireille Enos i Joel Kinnaman znaleźli nam drogę do swych bohaterów poprzez intuicyjno-intelektualne porozumienie i prawdziwą męsko-damską przyjaźń, która może a nie musi być początkiem czegoś więcej.
fot. materiały prasowe
"Most nad Sundem"
Jeśli serial „Detektyw w sutannie” sprawdza się, jako PR kościoła katolickiego to „Most nad Sundem” można określić jako serial robiący dla świata ludzi ze spektrum autyzmu więcej dobrego niż niejedna kampania społeczna. Syndrom Aspergera ma znakomita w tropieniu przestępców, szwedzka policjantka Saga Noren, która w wyniku nieco przymusowej współpracy z duńskim śledczym Martinem Rohdem uczy się tak zwanych społecznych kompetencji od starszego kolegi, jedynego, który chce i ma cierpliwość z nią współpracować.
Saga jest bowiem dosyć specyficzna… Nie czuje konwenansów, nie rozumie, o co chodzi w meandrach komunikacji z ludźmi, którzy przykre informacje owijają w bawełnę, by nie kogoś nie zabolało. Saga wali prawdę między oczy i zdumiewają ją reakcje zniesmaczonych, zdezorientowanych czy oburzonych jej zachowaniem ludzi. Ma też swój kodeks moralny z mocnymi zasadami, których nie jest w stanie nagiąć nawet dla osoby, którą lubi. Obserwujemy jej inność oczami Martina, który mimo braku takich jak Saga deficytów i pozornie ułożonego życia prywatnego wcale nie radzi sobie ze sobą lepiej. Jeśli nasza para czasem niespecjalnie się dogaduje prywatnie, to w kwestii tropienia morderców jest bezapelacyjnie rewelacyjna. „Most nad Sundem to bowiem przede wszystkim mrożący krew w żyłach brutalny i pełen przemocy serial, w którym nic nie jest oczywiste i przewidywalne.
fot. materiały prasowe
"Z archiwum X"
Fenomen duetu serialu, uznanego już za klasykę seriali science fiction, opierał się odwróceniu ról tradycyjnie przypisywanym płciom. W serialu, tym, który wierzy w zjawiska nadprzyrodzone i paranormalne jest mężczyzna, agent Fox Mulder, a kobieta, której stereotypy przypisują irracjonalność i duchowość, stąpa twardo po ziemi i szuka logicznych wyjaśnień zjawisk, których jest świadkiem. To Dana Scully jest typem naukowca od „szkiełka i oka”, zaś Mulder ufa bardziej swojej intuicji niż narzędziom, może dlatego że jego osobiste doświadczenie kazało mu zakwestionować wiarę w świat oparty na kartezjańskich teoriach i arystotelesowskim wnioskowaniu.
Serial, królujący przez 9 sezonów w TV umiejętnie dawkował tajemnicę, suspens i grozę, ale też ostrożnie podsycał napięcie między parą głównych bohaterów nieustanie prowadzących ze sobą intelektualną grę wstępną. Twarze Gillian Anderon i Davida Dychovnego oprócz charakterystycznego motywu muzycznego to ikony serialu, który śmiało można nazwać serialowym arcydziełem lat 90 i który do dziś jest pożywką dla wszystkich teorii spiskowych jakie kwitną w internecie.
fot. materiały prasowe
