"Opowieść wszech czasów" (1965)

George Stevens, jeden z nestorów hollywoodzkiego kina, pod koniec swojej bogatej kariery postanowił zrealizować wystawną superprodukcję opowiadającą o życiu Jezusa. Za ogromną, jak na owe czasy, kwotę 20 milionów dolarów przedstawia pełne rozmachu widowisko religijne z iście gwiazdorską obsadą. Film powstał na podstawie powieści Fultona Ourslera, a nad scenariuszem pracowało kilka osób, ściśle trzymając się litery Nowego Testamentu.

Obraz z pieczołowitością odtwarza życie Jezusa, od momentu urodzenia do chwili męczeńskiej śmierci i zmartwychwstania. Twórcy skupiają się na dorosłym życiu Chrystusa, pokazując jego nauczanie, czynienie cudów, zdobywanie wyznawców. Staranność realizacyjna widoczna jest na każdym poziomie tej superprodukcji. Znakomite, sugestywne zdjęcia Loyala Griggsa i Williama C. Mellora, kręcone w większości w amerykańskim Glen Canyon w stanie Utah, pełne są wizualnej urody i kompozycyjnej staranności, a wybudowane specjalnie dekoracje ulic i murów Jerozolimy robią duże wrażenie. Zadbano o realia historyczne, kostiumy, dekoracje i odpowiednio przygotowane, uwspółcześnione dialogi, napisane przez znanego amerykańskiego poetę, Carla Sandburga. George Stevens nakręcił ogromną ilość materiału i ostatecznie z prawie czterogodzinnej wersji do dystrybucji trafiła wersja krótsza, trzygodzinna. Chwalono reżysera za pewną powściągliwość realizacyjną.

"Opowieść wszech czasów" nie epatuje wartką akcją, bardziej skupiając się na duchowej i religijnej wymowie dzieła. Narracja jest niespieszna, cyzelująca detale, skupiona na wiarygodnym realizmie. Mimo epickiego rozmachu, ogromnej liczby statystów, ciekawych efektów specjalnych i licznych tropów symbolicznych obraz Stevensa wyróżnia się przejrzystą fabułą, szczerością potraktowania tematu i zaangażowaniem emocjonalnym. Twórcom udało się zapanować nad produkcyjną machiną, ukazując przejmująco, chciałoby się powiedzieć "po ludzku", historię i dramat życia Jezusa. Podkreślano rolę muzyki i udział gwiazdorskiej obsady.