„Whiplash” (Damien Chazelle 2014)
Jeden z największych przebojów 2014 roku, laureat 3 Oscarów. Opowiedziana w filmie historia… to tak naprawdę autobiografia scenarzysty i reżysera, Damiena Chazelle, z czasów, gdy grał w Princeton High School Studio Band. I może dlatego jest tak wiarygodna, wstrząsająca i działająca na widza. To film, który niezwykle realistycznie pokazuje, ile trzeba poświęcić, by osiągnąć sukces, jak wiele wyrzeczeń wymaga sztuka – w przypadku ekranowego Andrew ociera się to wręcz o wybór sukces czy człowieczeństwo, sztuka czy własna godność. Trzeba być nie tylko tytanem pracy i ćwiczyć nieustannie, trzeba jeszcze mieć nerwy ze stali i psychicznie być silny jak skała – młody idealista przechodzi tutaj nie tylko szybką szkołę grania, ale i twardego życia. Osobnym rozdziałem jest postać nauczyciela Terrence’a w interpretacji J.K. Simmonsa: postać wielowymiarowa, budząca strach, odrazę i podziw, tyran, perfekcjonista, manipulator – już dla samej tej kreacji warto sięgnąć po „Whiplash”. Film, choć opowiada „tylko” o jazzie i relacjach uczniowie-mistrz, trzyma w napięciu od początku niczym najlepszy thriller – kino przez duże K.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
„Niczego nie żałuje” (Olivier Dahan 2007)
Francja, lata I wojny światowej. Porzuconą przez matkę małą Edith, ojciec umieszcza w burdelu jego babki. Zabiera ją, gdy jest na tyle duża, aby pomagać mu w czasie występów. Po trwającej kilka lat tułaczce Edith talent wokalny występującej w knajpach i na ulicy śpiewaczki zostaje zauważony przez impresaria artystycznego, który promuje młodziutką dziewczynę, nazwaną wkrótce z racji niskiego wzrostu Małym Wróbelkiem.
„Niczego nie żałuję” to specyficzna biografia, w której kluczem są okoliczności powstania ważnych w życiu artystki piosenek i momenty, w których piosenkarka była najszczęśliwsza i najbardziej zdruzgotana. Ponieważ w filmie chronologia jest zaburzona, oglądamy je na przemian, jak w kalejdoskopie – tragiczne chwile z dzieciństwa sąsiadują z obrazem graniczącego z autodestrukcją korzystania z uroków życia: alkoholu, leków, narkotyków i zabawy. Dzięki temu rozumiemy, co tak naprawdę rekompensowała sobie ta silna/krucha kobieta z dramatyczną przeszłością, której dojrzałe życie też nie oszczędzało. „Niczego nie żałuję” to więc bardziej portret emocjonalny niż pełna faktów, porządna biografia, w którym Marion Cotillard wypada koncertowo! Jest jednocześnie wulgarna i wrażliwa, zdaje się rosnąć, gdy śpiewa na scenie, i maleje, gdy kończą się teksty piosenek.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
„Amadeusz” (Miloš Forman 1984)
Genialna opowieść o życiu Wolfganga Amadeusza Mozarta opowiedziana z punktu widzenia jego największego adwersarza Antonia Salieriego. Salieri „śledzi” losy Mozarta już od jego dzieciństwa, gdy do ślęczącego nad instrumentami chłopaka dochodzą wieści o cudownym dziecku, koncertującym na dworach największych europejskich władców. Gdy Salieri obejmuje posadę nadwornego kompozytora cesarza Austrii jego losy krzyżują się z losami Mozarta, muzycznego geniusz, ale jednocześnie młokosa nieokrzesanego i wulgarnego. Paradoksalnie Salieri, jako jedyny zdaje się doceniać maestrię Mozarta, choć nie może pogodzić się z niesprawiedliwości Boga, który obdarzył talentem tak mało zasługującą na to osobę. Opętany zazdrością zrobi wszystko by wyeliminować konkurenta. Umieszcza w jego domu szpiega, odsuwa rywala od dworu i dręczy go psychicznie. W końcu dopina swego – Mozart umiera, a jego samego przez całe życie dręczą wyrzuty sumienia.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
