“Frida” (Julie Taymor 2002)
Meksyk, lata 20. Osiemnastoletnia Frida Kahlo, doznaje skomplikowanych obrażeń ciała wskutek wypadku autobusowego i przez wiele miesięcy pozostaje w gipsowym gorsecie. Przykuta do łóżka, zaczyna malować obrazy, które pokazuje słynnemu malarzowi fresków Diegowi Riverze. Artyści zakochują się w sobie, ale związek z Riverą będzie dla niej źródłem nie tylko szczęścia, lecz i udręki.
Tragiczny, pełen fizycznego bólu i cierpienia duchowego żywot ekscentrycznej meksykańskiej malarki to znakomity temat filmowy, a Salmie Hayek grającej Fridę udało się pokazać ją jako postać niezwykle witalną, charyzmatyczną, uroczą, ale i nie pozbawioną wad. Osią filmu jest wieloletni burzliwym związek z Riverą (Alfred Molina) i wpływ jaki miał na malarstwo Fridy, która swoje frustracje - kilka razy poroniła, a Rivera zdradzał ją na prawo i lewo) uzewnętrzniała we wstrząsających, surrealistycznych obrazach.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
“Capote” (Bennett Miller 2005)
Truman Capote sławny amerykański pisarz wyrusza do Kansas na wieść o zbiorowym mordzie pewnej rodziny farmerów. Chcąc na miejscu napisać reportaż o tym tragicznym zdarzeniu, prowadzi długie rozmowy z jednego z pojmanych morderców, Perrym Smithem, w którym zaczyna się zakochiwać. Kłopot w tym że Capote może zakończyć książkę dopiero w chwili ukarania morderców…
Obsadzony w roli pisarza Philip Seymour Hoffman Hoffman jest Capote’em, począwszy od zmanierowanego stylu bycia: figlarnego mrużenia powiek czy babskiego sposobu palenia papierosa, przez piskliwy głosik i kobiece gesty. Ta mimika współgra z jego wrażliwością, ale kontrastuje z wyrachowaniem i bezwzględnością, które również są integralną częścią jego natury. Mistrzowska gra Hoffman jest dopełnieniem maestrii filmu, stylem nawiązującego do charakterystycznego staroświeckiego image’u filmów z lat 50.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
„Isadora” (Karel Reisz 1968)
Znakomita biografia słynnej amerykańskiej tancerki baletowej, Isadory Duncan, która twierdząc, iż taniec klasyczny ogranicza artystę stworzyła własną formę tańca wolnego od narzuconych struktur, czerpiącą z tańca modernistycznego. Ta skandalistka swoich czasów pokazywała się tylko w lekkim trykocie, tańcząc boso i z rozpuszczonymi włosami. Isadora w brawurowym pełnym ekspresji wykonaniu Vanessy Redgrave to kobieta łaknąca miłości i kochająca wolność, która prowadzi burzliwe życie, nieszczędzące jej tragedii. Film pokazuje zarówno piękne momenty jej życia: gorące romanse i sukcesy sceniczne, jak i tragedie (śmieć dwójki dzieci w wypadku samochodowym i samobójstwo jej eks męża, rosyjskiego poety Jesenina), które położyły się cieniem na jej życiu.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
„Camille Claudel” (Bruno Nuytten 1988)
Artystką skończoną, która tworzeniu poświęciła całe swe życie i zdrowie jest bohaterka filmu „Camille Claudel” grana przez Isabelle Adjani. Film biograficzny opowiada o tragicznym pełnym wzlotów i upadków życiu genialnej, autorki natchnionych dzieł rzeźbiarki, którą los potraktował szczególnie okrutnie. Młoda Camille zakochana w wielkim Auguście Rodinie wdaje się z nim w trwający 7 lat romans. Gdy traci dziecko a Rodin nie zgadza się odejść od żony, Camille popada w depresje, zaczyna pić, przestaje dbać o siebie, a pewnego dnia w ataku furii niszczy wszystkie swoje prace. Taka huśtawka emocjonalna trwa kilkanaście lat i choć prace Camille są coraz lepsze i warsztatowo przewyższa ona mistrza, coraz bardziej pogrąża się w obsesji, że Rodin kradnie jej prace. W końcu zostaje zamknięta w szpitalu dla psychicznie chorych i pozostaje tam prze z kolejne 30 lat. Ubezwłasnowolniona przez brata i nigdy nieodwiedzona przez matkę, umiera tam z głodu i wycieńczenia w czasie II wojny światowej.
Okrutny, wzruszający film z cudowną kreacją Adjani na długo pozostaje w pamięci, jako opowieść o toksycznej miłości, która zamiast dodawać skrzydeł, podcina je na zawsze.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
