“Henryk V” (Kenneth Branagh 1989)
Znakomita ekranizacja sztuki Williama Szekspira, druga w historii, bo pierwszą już w 1944 roku wyreżyserował Laurence Olivier, który podobnie jak Branagh, również w niej zagrał. Akcja rozgrywa się w wieku XV, kiedy król Anglii Henryk V, znieważony przez francuskiego następcę tronu, domaga się korony francuskiej. Na czele armii przeprawia się do Francji, gdzie zdobywa kolejne miasta. Zamek, pod którym zbierają się wojska na bitwę mającą rozstrzygnąć o przyszłości królestwa, zwie się Agincourt. Pomimo teatralnej formy filmu scena bitwy, w której odziani w ciężkie zbroje rycerze toną w błocie – niezwykle realistyczna – ma rozmach i energię fresków batalistycznych.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
„Szaleństwo Króla Jerzego” (Nicholas Hytner1994)
Film opowiadający o epizodzie z życia króla Anglii Jerzego III (Nigel Hawthorne), gdy zapada na tajemniczą chorobę, która doprowadza go niemal do szaleństwa. Jerzy rozmawiał z drzewami, myśląc, że jest to król Prus, miał halucynacje, wykrzykiwał nieprzyzwoitości, zachowywał się lubieżnie wobec królowej Charlotty (Helen Mirren) i prowadził wielogodzinne monologi. Przyczynę choroby dopatrywano się w porfirii, którą medycy Jerzego mieli bezskutecznie leczyć arszenikiem. Jednak szaleństwa króla nie dało się na dłuższą metę ukryć, a parlament jak i jego syn szykowali się już do przejęcia władzy.
Tak naprawdę epizody manii towarzyszące chorobie afektywnej dwubiegunowej, bo najprawdopodobniej na to cierpiał król, dopiero w 23 lata później, gdy choroba Jerzego III nawróciła ze zdwojoną siła, doprowadziły do ustanowienia regencji. Epizod choroby przedstawiony w filmie, rzeczywiście dzięki pomyślnej kuracji dra Willisa, zakończył się wyzdrowieniem króla.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
“Ostatni cesarz” (Bernardo Bertolucci 1987)
W 1908 r. trzyletni Aisin-Gioro Pu Yi zostaje koronowany na cesarza Chin. W 1911 r., po proklamowaniu Chin republiką, abdykuje, aby przez kilkanaście lat pozostać marionetkowym, odizolowanym od świata władcą Zakazanego Miasta.
Bernardo Bertolucci, oparł swój obraz na słynnej autobiografii cesarza Pu Yi (John Lone), dlatego brak w filmie szerszego tła historycznego, bo otoczony eunuchami, nie mogący opuścić murów Zakazanego Miasta cesarz ma ograniczony dostęp do wiedzy i świata. To subiektywne, czyli „cesarskie” spojrzenie na to, co się ówcześnie działo w Chinach oraz perspektywa w której najważniejsze są dworskie ceremoniały i aspekty życia w Zakazanym Mieście, (autentyczne wnętrza i budowle mamy okazję podziwiać w całej wspaniałości) stanowi o sile filmu, którego bohaterem jest cesarz marzący o tym, by móc wieść życie jak zwykły poddany. Tak się też stało, gdy po II wojnie światowej Pu Yi zostaje wzięty do niewoli przez Rosjan, by w końcu ostatnie lata życia spędzić jako zwykły ogrodnik.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
”Królowa Margot” (Patrice Chereau 1994)
„Królowa Margot” powstała na podstawie powieści Aleksandra Dumas w 1845 roku. Akcja filmu rozgrywa się w 1572 podczas ślubu katolickiej księżniczki Małgorzaty de Valois (Isabelle Adjani), nazywanej Margot z hugenotem, Henrykiem z Nawarry (Daniel Auteil). Małżeństwo to ma położyć kres waśniom religijnym między katolikami i protestantami, które wstrząsają królestwem. W rzeczywistości jest to podstęp Katarzyny Medycejskiej, która nie zamierza dotrzymać sojuszu i wraz z synem Karolem IX, królem Francji (Jean-Hugues Anglade), i jego braćmi planuje krwawą rozprawę z protestantami. Podczas Nocy Św. Bartłomieja ginie tysiące hugenotów przybyłych na wesele. Film (będący też romansem) ukazuje wydarzenia historyczne w sposób bardzo realistyczny, odmaluje specyfikę problemów religijnych, ale i ówczesne obyczaje i relacje między rodzeństwem de Valois.
Siłą obrazu są sceny walk i rzezi dokonywanych przez zapalczywych fanatyków.
W filmie Patrice’a Chereau w wielu kadrach rozpoznajemy Francisco Goyę z jego rozstrzelaniem powstańców madryckich, Eugene’a Delacroix z jego rzezią Greków na Chios czy Nicolasa Poussina z dramatycznym porwaniem Sabinek. W kadrach z „Królowej Margot” widzimy katolików przemierzających ulice Paryża i ich antagonistów – hugenotów – jednych wyciągniętych z łóżek w samej bieliźnie, drugich odzianych w surowe, czarne stroje. Półnagim kobietom, odzieranym z resztek ubrań, podrzynane są gardła, mężczyźni giną zasztyletowani, przeszyci włóczniami, rozstrzelani i zrzucani z okien budynków. Kocie łby, którymi wyłożone są ulice, lśnią od rozlanej krwi, w oknach migają sylwetki walczących, wszędzie walają się zwłoki, z bezwładnie rozrzuconymi rękami i zastygłymi w agonii otwartymi oczami. Pomiędzy nagimi ciałami spoczywającymi pod ścianami pałacu wałęsają się psy. Masakra zdaje się nie mieć końca… ale dzięki takim wizjonerom jak Patrice’a Chereau możemy wiedzieć jak wyglądała ta najkrwawsza z francuskich nocy.
Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv
