"Sweeney Todd: demoniczny golibroda z Fleet Street" (2007)
Tim Burton upodobał sobie Deppa. Jeden z jego filmów z tym aktorem w roli głównej to porywający, ekscytujący i oryginalny thriller, oparty na nagradzanym musicalu znanego kompozytora i tekściarza Stephena Sondheima. Depp gra Benjamina Barkera, człowieka niesłusznie wtrąconego do więzienia na piętnaście lat i skazanego na deportację do kolonii, któremu udaje się uciec i dostać z powrotem do Londynu. Barker pragnie zemścić się na swoich prześladowcach.
- Johnny Depp gra Sweeneya Todda tak, jak tylko on to potrafi – mówi producent Richard Zanuck. – Jest urodzonym ryzykantem. Im większy jest element ryzyka w danej roli, tym chętniej ją zagra. Cała jego kariera opiera się na rolach w filmach, które inni aktorzy wcześniej odrzucili – albo odrzuciliby – w obawie o swój wizerunek. Jest mistrzem charakteryzacji i przebrania. Jest też mistrzem unikalnych, oryginalnych kreacji aktorskich. W każdej roli wygląda inaczej, ma inną osobowość, a w naszym filmie mówi też innym głosem, co moim zdaniem całkowicie zaskoczy widzów*.
Za tę rolę Johnny otrzymał swoją trzecią nominację do Oscara za męską rolę pierwszoplanową.
"Donnie Brasco" (1997)
Johnny Depp jako działający w imieniu prawa, agent FBI Joe Pistone, ktory opuszcza rodzinę, akceptuje swoją drugą, fałszywą tożsamość -gangstera Donnie'go Brasco - i w tym wcieleniu przedostaje się do struktur mafijnych, aby poplątać im szyki. Musi zaskarbić sobie zaufanie mafii, a tym samym dowieść swojej lojalności i wykazać się gotowością do brania udziału w przestępczych działaniach. Zbliża go do celu znajomość z brutalnym gangsterem Lefty'm - Lewusem Ruggiero (Al Pacino), który będąc tzw. "żołnierzem", tkwi na niskich szczeblach mafijnej hierarchii i nie ma wielkich nadziei na awans. Pistone, alias Brasco, jest pierwszym człowiekiem, który docenia Lefty'ego i okazuje mu szacunek. Lefty-Lewus odwzajemnia się równie ludzkim odruchem, który z mafijnego punktu widzenia jest błędem: obdarza Donnie'go Brasco zaufaniem. Poręcza za niego i wprowadza do mafii jako "swojego człowieka". Brawo! Oto właśnie Donnie'mu chodziło. Sęk w tym, że Donnie, widząc przywiązanie i lojalność Lefty'ego, traci emocjonalny dystans do tego niepozornego gangstera.
"Marzyciel" (2004)
Johnny Depp, jako pisarz u szczytu literackiej kariery szuka natchnienia do pracy nad nową książką. Spotkanie czarującej Sylvii (Kate Winslet), matki czwórki chłopców pozwoli mu odnaleźć inspirację dla swojej twórczości. Miłości kobiety oraz wyobraźnia dzieci sprawią, że stworzy dzieło, które uczyni go nieśmiertelnym.
- Z przyjemnością przyjąłem rolę J.M. Barrie’ego, ponieważ często wcielam się w postacie bohaterów, które mają w sobie coś z dziecka. To chyba zgodne z moją naturą. Jestem pełen uznania dla J.M. Barrie’ego, który stworzył wspaniałe literackie dzieło – pochwałę potęgi wyobraźni. Wcielenie się w twórcę ‘Piotrusia Pana’ było podróżą, w trakcie której na nowo miałem możliwość odkrywania w sobie dziecięcej niewinności. To niezwykle cenne aktorskie doświadczenie na pewno wykorzystam w pracy nad innymi filmami - wyjaśniał Depp.
Za rolę w "Marzycielu" otrzymał drugą w karierze nominację do Oscara.
Johnny Depp dał popis aktorskiego kunsztu. Zagrał człowieka żyjącego na pograniczu rzeczywistego świata dorosłych oraz dziecięcej fantazji.
New York Times
"Co gryzie Gilberta Grape'a?" (1993)
To jeden z najgłośniejszych filmów początku lat 90. Powstał na podstawie powieści Petera Hedgesa, a reżyserii podjął się znany szwedzki filmowiec Lasse Hallström. Międzynarodowa ekipa sprawiła, że film ucieka od schematów rodem z Hollywood. Hallström opowiada historię Gilberta (Depp) i jego nietuzinkowej rodziny z dystansem, humorem, ale także wnikając w psychologię postaci. Śmieszność miesza się z powagą, zabawne sytuacje sąsiadują z dramatem. Życie Grape'ów to śmiech, nieskrępowana ekspresja, lecz również monotonia i brak przystosowania do twardych reguł rządzących światem. Wszystko scala postać Gilberta, młodego mężczyzny, który musi stawiać czoła przeciwnościom losu, poszukując jednocześnie swojego miejsca na ziemi. Hallström nie szuka filmowych fajerwerków, skupia się na pogłębionym portrecie outsiderów, dla których miłość, rodzina i odpowiedzialność to wciąż najważniejsze wartości.
