"Portret Doriana Graya" (1945)

Piękny bohater "Portretu Doriana Graya" zachowuje młodość i urodę, podczas gdy jego rówieśnikom przybywa zmarszczek, a skronie pokrywa siwizna. Jednak ślady hulaszczego życia są widoczne na jego portrecie, pokrywającym się bliznami, ropieniami i plamami. W czasem oglądanie swej własnej twarzy zniszczonej grzechem i występkiem staje się nie do zniesienia. Wniosek – nieśmiertelność źle przeżywana nie daje szczęścia.