Bogusław Linda w 1975 r. ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie,. Wystąpił jako Sajetan w spektaklu dyplomowym "Szewcy". Już na studiach podjął współprace teatralne i występował w ambitnych sztukach pod reżyserią wielu uzdolnionych twórców. Sam również "liznął" reżyserstwa - w tej roli debiutował w 1979 r. ze spektaklem teatralnym "Szelmostwa Skapena Moliera", którą zaprezentował na scenie wrocławskiej PWST. Bogusław Linda, "Tak blisko, tak daleko" (So nah wie fern). Na zdjęciu: Maciej Ślesicki, Bogusław Linda

Na ekranie debiutował w 1976 rolą w polsko-norweskim filmie Haakona Sandoya "Dagny". Jego pierwszą ważną rolą był anarchista Gryziak w "Gorączce" (1980) w reż. Agnieszki Holland, u której następnie zagrał kalekę w "Kobiecie samotnej" (1981). Ponadto wcielił się w Dzidka w "Człowieku z żelaza" (1981) Andrzeja Wajdy, Witka Długosza w "Przypadku" (1981) Krzysztofa Kieślowskiego i Klemensa Króla w "Matce Królów" (1982) Janusza Zaorskiego, bohaterów "naznaczonych egzystencjalnym niepokojem, zmuszonych do beznadziejnych zmagań z wrogą rzeczywistością". Również w 1982 wyjechał na kilka miesięcy do Paryża, gdzie pracował przy filmie Wajdy Danton (1983), w którym zagrał Louis de Saint-Justa. Na zdjęciu Bogusław Linda, 2001 r.

Aktorskie emploi wrażliwca Linda starał się przełamać w filmie Jacka Bromskiego "Zabij mnie glino" (1987), w którym wcielił się w groźnego przestępcę Jerzego Malika. W 1988 zadebiutował jako reżyser, tworząc krótkometrażowy film "Koniec" (1990). Następnie wyreżyserował "Seszele" (1991). Na zdjęciu: Liselotte Rau i Bogusław Linda, "Tak blisko, tak daleko" (So nah wie fern).

Bogusław Linda i Marek Barbasiewicz, "Zabij mnie glino".