„O-bi, o-ba: Koniec cywilizacji” (1984) – reż. Piotr Szulkin

Mija rok od wojny jądrowej. W betonowej budowli schroniło się ośmiuset chorych i głodnych ludzi. Czekają na lądowanie cudownej arki, mającej przynieść ratunek. Nie przestają o niej marzyć nawet wtedy, gdy wiadomość zostaje oficjalnie zdementowana. Dni małej społeczności są policzone, wszyscy bezczynnie czekają na cud. Betonowej kopule chroniącej przed skażoną atmosferą grozi zawalenie. Naprawić ją może tylko konstruktor, lecz nie udaje się go odnaleźć. Gdy kopuła pęka, tłum rzuca się w kierunku światła przeświadczony, że przybyła cudowna arka.

Patrząc na filmy Piotra Szulkina, łatwo stwierdzić, że reżyser nie należy do optymistów. Jego wizja przyszłości przeraża i każe zastanowić nam się nad własnym życiem. Bardzo klimatyczna produkcja, okraszona doskonałą muzyką Jerzego Satanowskiego. W obsadzie znaleźli się m.in. Jerzy Stuhr, Krystyna Janda, Kalina Jędrusik, Jan Nowicki, Leon Niemczyk, Mariusz Benoit, Elżbieta Zającówna, Włodzimierz Musiał oraz Krzysztof Majchrzak.