Archiwum zbrodni Odcinek 4 - Psychoza

Streszczenie odcinka

Jest rok 1977. Prochowiec, zamszowe kozaczki, fantazyjnie zawiązana apaszka, modna peruka. Elegancka kobieta już trzeci miesiąc z rzędu przychodzi na pocztę przy al. Wojska Polskiego w Szczecinie, by odebrać rentę. Zawsze bez słowa. Kiedy pracownica poczty coś wyczuwa i dzwoni na MO, milicjant ściąga jej perukę i już nie ma wątpliwości. Na komisariacie Marek Spilka przyznaje, że podrobił dowód matki. Ona wyjechała, został bez pieniędzy, a potrzebował na życie - mówi. Potem okaże się, że ją zamordował. Nie mógł o tym mówić, więc swoją spowiedź spisał. Była nadopiekuńcza. Po śmierci męża przelała wszystkie uczucia na syna. Niańczyła go i - jak powiedział jeden ze świadków - karmiła tylko jajkami o białej skorupce, bo takie według niej były lepsze. Odprowadzała na uczelnię. On rzucił studia. Podczas kłótni w Wigilię Bożego Narodzenia, poćwiartował ją i spuścił w klozecie. To był jeden z najgłośniejszych procesów kryminalnych lat 70. Proces, który podzielił ludzi. Szczecinianie domagali się kary śmierci dla brutalnego mordercy. Artyści, naukowcy i dziennikarze zobaczyli w nim nie tylko zabójcę, ale i skruszonego, cierpiącego chłopaka, a nawet ofiarę. Podczas procesu zakończonego wyrokiem śmierci wyszło na jaw to, czego morderca nie wiedział, ale całe życie czuł: jego matka nie była jego biologiczną matką. Tygodnik "Polityka" urządził dyskusję na ten temat, w której wzięli m.in. udział Adam Hanuszkiewicz i mec. Tadeusz de Virion. Po niej, sąd wyższej instancji zmienił wyrok na 25 lat więzienia. Spilka odsiedział 15 lat. Zmienił tożsamość, zamieszkał pod Lublinem. Dzisiaj jest nauczycielem, ma żonę i dwoje dzieci. Jego rodzina nie wie, co zrobił w 1977 roku