Artur

Romantyczna opowieść "Artur" przywołująca wspomnienie lekkich filmów lat 30., miała być przede wszystkim popisem komediowych umiejętności Dudleya Moore'a. Choć aktor rzeczywiście wypadł dość przekonywająco w swej roli, błyszczy na ekranie główne dzięki przydającej mu blasku ślicznej Lizie Minnelli. Debiutujący w filmie scenarzysta i reżyser, Steve Gordon, zmarł rok później. Artur Bach jest kawalerem i potomkiem rodziny milionerów. Utracjusz i nicpoń rozbija się rolls-royce'em z szoferem i trwoni rodzinny majątek na hulankach w najelegantszych lokalach Nowego Jorku. Mimo wyraźnego gustowania w mocnych trunkach i zamiłowania do uciech z panienkami, finanse dziedzica 750- milionowej fortuny sprawiają, iż stanowi najlepszą partię w mieście. Ojciec zresztą wybrał mu już kandydatkę na żonę, delikatną, sympatyczną i do tego bardzo majętną Susan Johnson. Arturowi nie spieszno jednak do żeniaczki. Nie kocha dziewczyny i nie chce się wiązać tylko dla pieniędzy i mnożenia rodzinnej fortuny. Zwleka więc z oświadczynami i ustaleniem daty ślubu, choć babcia i ojciec coraz mocniej przypierają go do muru. Wreszcie staje przed groźbą wydziedziczenia, jeżeli szybko nie spełni ich warunków. Gdy prawie jest gotów ugiąć się pod presją rodziny, w jego życiu pojawia się nagle dziewczyna, która od razu podbija jego serce. Poznaje ją w dość niecodziennych okolicznościach podczas zakupów z towarzyszącym mu kamerdynerem Hobsonem. Od tej pory myśli tylko o pięknej Lindzie Marollo. Ale rodzina nigdy się nie zgodzi na związek z ubogą kelnerką, prędzej wyrzeknie się i pozbawi majątku lekkomyślnego dziedzica. Nie mając innego wyjścia zakochany Artur poddaje się. W eleganckiej posiadłości na Long Island odbywa się przyjęcie zaręczynowe. Za sprawą poczciwego Hobsona, który rozumie rozterki sercowe swego pana, pojawia się Linda. Speszona udaje jednak przed narzeczoną Artura żonę jego przyjaciela. Wreszcie nieubłaganie nadchodzi dzień ślubu. Rodzina, wytworni goście i panna młoda w otoczeniu wystrojonych druhen czekają na przybycie Artura.