Atomowy sekret Iranu

W latach pięćdziesiątych Amerykanie ogłosili program Atomy dla pokoju. Zaprosili do niego kraje wiążące swoją przyszłość z energią jądrową. W 1967 roku teherański ośrodek badań jądrowych otrzymał reaktor doświadczalny. Iran podpisał traktat o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Poddał się też kontrolom Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej - MAEA. Władcą Iranu był wtedy sojusznik Stanów Zjednoczonych, szach Reza Pahlavi. Cel amerykańskiej polityki był prosty obrona Iranu przed komunizmem. Chodziło o to, żeby komuniści nie położyli łapy na irańskiej ropie naftowej. To była zasadnicza linia amerykańskiej polityki aż do upadku Związku Radzieckiego. Tymczasem szachowi marzył się ambitny program jądrowy. Wiedząc, że Izrael i Indie mogą dysponować bronią atomową, również on planował budowę bomby atomowej. Zwłaszcza że kraje te nie podpisały traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Jednak Stany Zjednoczone zablokowały Iranowi dostęp do technologii wzbogacania plutonu, która mogła być wstępem do budowy własnego arsenału jądrowego. Film jest świetnie zilustrowaną materiałami archiwalnymi panoramą relacji Iranu z Zachodem w ciągu ostatnich czterdziestu lat, poczynając od czasów szacha Rezy Pahlaviego, przez rewolucję islamską, dramat personelu amerykańskiej ambasady w Teheranie, wojnę z Irakiem, konflikt z Izraelem, po kolejny kryzys w stosunkach z Waszyngtonem w następstwie afery Iran Contras. W ostatnim dziesięcioleciu Teheran wyraźnie dążył do zbudowania własnego arsenału jądrowego, a Zachód, przerażony eksportem islamskiej rewolucji, próbuje hamować mocarstwowe zapędy Iranu. W filmie dyplomaci obu stron wyjaśniają meandry bliskowschodniej i globalnej polityki. Dobrze poinformowane źródła ujawniają kulisy trudnych negocjacji, sankcji, intryg i zamachów. Tymczasem pat trwa. Nawet prezydent Obama, który mógł i chciał wnieść ożywienie w stosunkach Ameryki z Iranem, nie potrafił zresetować sytuacji, także w Waszyngtonie, i zasiąść do negocjacji z Teheranem.