Chanuka

Za oknami na piętrze widać ciepły blask świec, kontrastujący z zimnym, granatowym niebem i śniegiem leżącym na brzegach okien. Wnętrze synagogi, wieczór. Na parapecie okna stoi świecznik nazywany "chanukija". W nim osiem kolorowych świeczek. Kilka osób stoi przy oknie. Mężczyzna, trzymając małą, palącą się świeczkę, śpiewa błogosławieństwo i zapala od niej pozostałe świeczki. Ich blask odbija się od złotego świecznika i tworzy poświatę. Na sąsiednich parapetach okien świeczniki zapalają kobiety i mężczyźni. Wszyscy razem śpiewają hymn świąteczny: Maoz cur. Wnętrze synagogi, wieczór. W gronie osób siedzących pośród kolorowo płonących świeczników, prowadzących rozmowy i grających w drejdl, popularną chanukową zabawę, reb Pinchas mówi o genezie święta Chanuka i o zwycięstwie Machabeuszy. Zwraca uwagę na komentarze mistyczne dotyczące tego święta i prowadzi do uogólnienia przesłania ideowego, które jest aktualne dla wszystkich religii. Brzmi ono: nigdy nie można tracić nadziei. Nawet wtedy, gdy sprofanowano świątynię i został tylko zapas oliwy wystarczający na jeden dzień, zapalono menorę z nadzieją, która została przez Boga nagrodzona. Oliwa paliła się tyle dni, ile trzeba było na wytłoczenie nowej oliwy sygnowanej przez Kohenów. Na święto Chanuki przygotowuje się też specjalne potrawy. Reb Amichay Prasow opowiada o tym, co tradycyjnie znajduje się tego dnia na świątecznym stole. Program kończy rozmowa o świętach Chanuka i Bożego Narodzenia, które zawsze odbywają się w grudniu. Są to radosne święta niosące nadzieję. Wspólna jest też dla nich tradycja dawania prezentów: pod choinkę i na Chanukę (Chanuka gelt).