Dawno temu

Muzycznym motywem przewodnim, wokół którego zawiązuje się fabuła filmu, jest stara szkocka pieśń "Auld Lang Syne" z XVIII wieku. Ta znana nostalgiczna melodia, przywołująca na pamięć minione czasy, towarzyszy widzom od pierwszej sceny filmu. Młoda kobieta jadąc samochodem w sylwestrową noc słucha radia. Jest 31 grudnia 1971 roku. Nagle na zupełnie pustej drodze dochodzi do wypadku, w ciemnościach nic nie widać, właściwie nie wiadomo, co się naprawdę stało. Nastrojowa muzyka potęguje jedynie atmosferę tajemniczości. Akcja filmu przenosi się ponad dwadzieścia lat później. Diane Thwaite (Paulina Porizkova) jest znaną ilustratorką, pracuje i mieszka w Nowym Jorku. Kobieta żyje samotnie, ciągle pogrąża się w myślach, sięga wspomnieniami gdzieś do dalekiej przeszłości. Ma wprawdzie przyjaciela Cyrila (Jeff Webster), ale właściwie utrzymuje z nim jedynie kontakt telefoniczny. Pewnego dnia Diane opowiada mu o dręczących ją koszmarach powracających na jawie i we śnie. Nagle słyszy starą pieśń "Auld Lang Syne". Pod wpływem znanej melodii ze strzępów pamięci wyłaniają się obrazy i układają w logiczną całość. Przed kilkunastoma laty Diane była świadkiem zabójstwa kobiety. Przypomina sobie dwóch mężczyzn na drodze, którzy zabrali ciało ofiary i uprowadzili jej dziecko. Diane próbuje rozwikłać zagadkę z przeszłości. Z kronik policyjnych dowiaduje się, że właśnie 31 grudnia 1971 roku zaginęły w niewyjaśnionych okolicznościach Vivian James i jej 10-miesięczna córka, nigdy ich nie odnaleziono. Męża kobiety, Michaela Jamesa, nie było wówczas w kraju. Sprawa została umorzona. Zeznawała wtedy m.in. sąsiadka Jamesów, Laura Jordan, której Diane postanawia złożyć wizytę. Dzięki przechowywanej przez Laurę taśmie filmowej, Diane poznaje wszystkich członków rodziny Jamesów. Wkrótce dochodzi do przypadkowego spotkania z Michaelem, którego Diane od razu rozpoznaje.