Dom Pokoju w Betlejem

Reportaż przedstawia historię niezwykłego dzieła: sierocińca prowadzonego przez polskie siostry ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety w Betlejem. Piękną kartą działalności sióstr elżbietanek w Ziemi Świętej jest praca z dziećmi ubogimi i sierotami: ofiarami wojny, przemocy, nędzy materialnej, konfliktów rodzinnych. Z inicjatywy sióstr elżbietanek, wrażliwych na trudny los dzieci palestyńskich, powstały dwa sierocińce: w Jerozolimie i Betlejem. Jeszcze w latach sześćdziesiątych XX wieku siostry wynajęły dwa pokoje, gdzie gromadziły się dzieci najbardziej zaniedbane. Po kilku latach, w 1967 roku, otwarły na Górze Oliwnej w Jerozolimie sierociniec pod nazwą "Dom Pokoju". Nowa sytuacja społeczna zaistniała po sześciodniowej wojnie w 1967r. , prowadzonej przez Izrael z arabskimi sąsiadami - Egiptem, Jordanią i Syrią. Wymagało to pomnożenia wysiłków nad przygarniętymi z ulic, zaułków, śmietników i cmentarzy sierot, dla których początkowo wynajęły kilka pokoi u pewnej rodziny na Górze Oliwnej. Rozpoczęła się wówczas walka o łyżkę zupy i kromkę chleba dla sierot przynajmniej raz dziennie. Sprzymierzeńcami stali się przypadkowi ludzie i pielgrzymi odwiedzający Ziemię Świętą. Siostry zbierały pieniądze na ulicy śpiewając polskie piosenki. Dom po wielu trudach i zmaganiach z przeciwnościami losu powstał w 1967 r. Przebywają tam dzieci pochodzenia etiopskiego, palestyńskiego, afrykańskiego w wieku od 3 do 18 lat. Choć są to dzieci o różnej narodowości, religii i tradycjach, co ważne, wzajemnie się szanują i tworzą jedną rodzinę.