Dziecko doskonałe

Dwie kobiety w Szwecji, które urodziły w tym samym czasie dzieci z zespołem Downa: córkę Stellę i syna Ossiana, opowiadają o swoich doświadczeniach z wychowywania dzieci. Szczególne metody pedagogiczne i różnego rodzaju ćwiczenia, zastosowane we wczesnym dzieciństwie są bowiem w stanie zniwelować część negatywnych skutków upośledzenia. Poprzez specjalną pracę nad dziećmi, bohaterki wraz z mężami wykonują szereg działań terapeutycznych, borykając się z chwilami zwątpienia, stresu i rozgoryczenia. Chwile te zastępuje jednak głęboka satysfakcja, wynikająca z dostrzegalnych, pozytywnych efektów terapii. Z biegiem czasu problemy wczesnego dzieciństwa zastępowane są przez konfrontację z decyzjami, narzucanymi przez system edukacyjny i opieki zdrowotnej, z którymi bohaterki nie zawsze są w stanie się zgodzić. Pomimo że wychowywanie dziecka z syndromem Downa wymaga wielu wyrzeczeń i organizacji całej aktywności rodzinnej wokół tej choroby, obie rodziny są zadowolone z dzieci, które stały się najjaśniejszym punktem ich życia, stały się dziećmi doskonałymi.