Dziesięć tysięcy dni

Debiut fabularny Ferenca Kosy jest na poły poetycką balladą, na poły kronikarskim zapisem trzydziestu lat z życia wiejskiej społeczności - od czasów przedwojennej nędzy, poprzez wojnę, przymusową reformę rolną aż po lata 50. Istvan Szeles, biedny robotnik rolny, poszukuje pracy u bogatych rolników. W trakcie tych poszukiwań poznaje Bano Fulopa i zaprzyjaźnia się z nim. Poznaje także Juli, swoją przyszłą żonę. Gdy rodzi się im dziecko, Bano zostaje jego ojcem chrzestnym. Związany z komunistami, organizuje strajk robotników rolnych, do którego Istvan się nie przyłącza. Po wojnie Bano, z ramienia partii komunistycznej, nadzoruje dystrybucję ziemi w ramach reformy rolnej. Przypadkowo wplątany w morderstwo Istvan zostaje aresztowany i skazany na pobyt w obozie pracy. Po powrocie na wieś jego stosunki z Bano ulegają ochłodzeniu. Nadchodzi rok 1956 i Bano na fali rozliczeń zostaje uwięziony. Szeles walczy o jego uwolnienie i nawet decyduje się wstąpić do założonej przez Bano spółdzielni rolnej, ale... nie mogąc unieść ciężaru wydarzeń próbuje popełnić samobójstwo. Zostaje uratowany w ostatniej chwili przez Juli. "Realizację filmu Ferenca Kosy poprzedziły kilkuletnie prace dokumentacyjne. Kosa i jego współpracownicy zjeździli całe Węgry rozmawiając z chłopami, robiąc zdjęcia i rejestrując wywiady. Niezwykle piękne zdjęcia były autorstwem Sandora Sary. Obraz jest nie tylko nosicielem akcji, lecz często jest związany z punktem widzenia określonej postaci. Zdjęcia są w tym filmie najważniejsze, bo każda najmniejsza nawet część kadru wyraża jakąś ludzką sprawę... - mówił Ferenc Kosa. Walory filmu doceniło jury festiwalu w Cannes przyznając mu nagrodę za reżyserię oraz "Prix de la jeunesse" w 1967 roku. Ferenc Kosa dał się poznać jako niezwykle wrażliwy autor filmów o tematyce społeczno-moralnej, doskonale zakomponowanych dramatów historycznych. Zrealizował m.in. filmy: "Dziesięć tysięcy dni", Korona śmierci", "Poza czasem", "Śnieżyca", "Misja", "Mecz".