“Pełnia życia” (Andy Serkis 2017)

Podobnie jak bohater „Nietykalnych”, Robin Cavendish też jest (a raczej był) postacią autentyczną. Bajkowe życie młodego Robina (ukochana żona w ciąży) przekreśla diagnoza brzmiąca jak wyrok: polio. Choroba przykuwa sparaliżowanego Robina do szpitalnego łóżka, ale jego żona Diana widząc że Robin (Andrew Garfield) pogrąża się w depresji, dosłownie porywa go ze szpitala.
Nacisk w tym filmie położono na pokazanie postaw ludzi bliskich Robinowi i jego samego. To stuprocentowi Brytyjczycy obdarzeni cudownym, montypythonowskim chwilami poczuciem humoru, dalecy od zagłębiania się w nieszczęście. Najdalej od takich uczuć jest sama Diana (Claire Foy), której wprawdzie zawalił się cały świat, ale która problemy traktuje jak wyzwania. Między ta dwójką iskrzy do końca, co było przecież tym trudniejsze do pokazania, że bez dotyku seksu i pocałunków.
Osobny wątek dotyczy tego, jaką ewolucją w sposobie traktowania niepełnosprawnych przyniosło życie Robina; od jego ucieczki ze szpitala, wynalazków, jakie stały się udziałem jego i jego przyjaciel naukowca, po podróże, jakie udało mu się uskuteczniać. Cavendish – jak pokazuje film - zdobył sponsora na produkcję wózków połączonych z respiratorem i wymógł na ministerstwie ich finansowanie, co doprowadziło od „uwolnienia” chorych od szpitalnych łóżek. Jako specjalista od polio, założył organizację charytatywną „Refresh”, testował kolejne udogodnienia dla chorych na polio, występował na medycznych konferencjach. Udowadniał, że w niepełnosprawności nie chodzi o to, żeby przeżyć, ale – żyć naprawdę, bynajmniej nie tak jak chorzy w niemieckim szpitalu, w którym z dumą pokazano mu rzędy zamkniętych w kokony podtrzymujące życie pacjentów.

Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv