Fryderyk Chopin

Fabularyzowana opowieść o życiu Fryderyka Chopina, rozgrywająca się na tle dramatycznej historii polskiej emigracji we Francji po 1830 roku. Autorka wykorzystała bogate materiały ikonograficzne i archiwalne oraz teksty źródłowe. Wiadomość o wybuchu powstania w Warszawie 29 listopada 1830 roku zastała 20-letniego wówczas Chopina w Wiedniu. Tam spędził pierwsze na obczyźnie święta Bożego Narodzenia. Po 10 miesiącach walk powstanie zostało brutalnie stłumione. Rozpoczęły się prześladowania i represje. Car unieważnił konstytucję Królestwa Polskiego, rozwiązał parlament i wojsko, zamknięto UniwersytetWarszawski i Uniwersytet Wileński. Przywódców i żołnierzy powstania deportowano na Syberię, konfiskując ich majątki. Około 8 tysięcy Polaków wyruszyło na wygnanie. Większość z nich udała się do Francji. Fryderyk Chopin przyjechał do Paryża pod koniec września 1831 roku. W niedługim czasie nawiązał kontakty z polską emigracją skupioną wokół Adama Czartoryskiego i jego Hotelu Lambert. Tam właśnie dawał Chopin swoje pierwsze paryskie koncerty. Wśród jego oczarowanych słuchaczy znaleźli się m.in. Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i Zygmunt Krasiński, a na kolejnych koncertach sympatyzujący z polską emigracją Honore Balzac, George Sand i Eugene Delacroix. Dwóch najwybitniejszych twórców wśród polskiej emigracji - Chopina i Mickiewicza - łączyły kontakty towarzyskie, jednak nigdy za sobą nie przepadali i nie rozumieli się. Kompozytora odstręczała wybuchowość i egzaltacja poety. Ten z kolei był oburzony, że Chopin z taką swobodą porusza się w świecie paryskich elit. Obaj cieszyli się wielkim zainteresowaniem i uwielbieniem nie tylko w środowisku polskiej emigracji. Obaj byli otoczeni gronem wielbicielek, lecz nie zaznali wiele szczęścia w miłości.