Głosy owadów. Zapiski mumii

Sierpień. 40-letni mężczyzna udaje się w góry. Z gałęzi i folii buduje w lesie szałas. Ma przy sobie przenośne radio, kilka książek, świece i dziennik. Kilka miesięcy później, myśliwy polujący na króliki odkrywa zmumifikowane ciało. Kluczem do poznania historii zmarłego są znalezione przy nim notatki. Prawda okazuje się brutalna. Mężczyzna popełnił samobójstwo. Nie był to jednak szybki akt odebrania sobie życia, a powolne głodzenie się na śmierć. Motywów swojego działania nie podaje. Oczekując na moment ostateczny, mężczyzna oddaje się wspomnieniom. Prowadzi skrupulatne notatki, opisuje swoje uczucia, analizuje sny. Z każdym dniem jednak jego świadomość jest coraz słabsza. Przemyślenia mieszają się z marzeniami. Świat realny staje się omamem. Organizm bohatera nie chce się jednak łatwo poddać. Śmierć jest powolna i bolesna. Film Petera Liechti'a stanowi interpretację zapisków bohatera. Dokumentalista, opierając się na noweli japońskiej pisarki Shimady Masahiko "Miira ni Narumade", pokazuje człowieka, który toczy walkę ze swoim ciałem. Dokument bardzo naturalistycznie przedstawia przechodzenie bohatera z życia do śmierci. Zdjęcia do filmu trwały wiele miesięcy. Twórcy obserwowali namiot, jego otoczenie, zapisywali leśne dźwięki. Niesamowitą rolę w obrazie odegrała natura, która stała się mimowolnym świadkiem wydarzeń. To kontemplacyjne i wizjonerskie kino zostało docenione na 6. Festiwalu Planete Doc Review w Warszawie, zdobywając nagrodę główną w kategorii: film pełnometrażowy.