"Gwiezdne wojny II - Atak klonów"

Na Coruscant przybywa pełniąca funkcję senatora Amidala. Dochodzi do nieudanego zamachu na jej życie. Po tym incydencie rozkaz chronienia Amidali dostaje 19-letni Anakin, uczeń Obi-Wana, który kiedyś kochał się w byłej królowej Naboo. Chłopak udaje się z Amidalą na Naboo, ponownie rozkwita między nimi uczucie, jednak sielankę wzburza wizja śmierci jego matki. Anakin czym prędzej wyrusza na Tatooine, by sprawdzić, co się stało. Tymczasem Obi-Wan odkrywa, że na planecie Kamino powstała tajemnicza armia klonów, zaś hrabia Dooku planuje zamach na demokrację w Republice.

Z jednej strony była nominacja do Oscara za najlepsze efekty specjalne, z drugiej wstydliwe Złote Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego (rzeczywiście drętwy Hayden Christensen, który, podobno, dostał role dlatego, że… dobrze prezentował się wspólnie z Natalie Portman grającą Amidalę!) i za najgorszy scenariusz (choć napiętnowane powinny zostać tak po prawdzie nie fabuła, a sztucznie brzmiące dialogi)…

Starsze części nieśmiertelnej sagi poprzeczkę zawiesiły bardzo wysoko i niestety, „Atak klonów” się do niej nie zbliżył. Nie jest to jednak film nieudany – George Lucas wyciągnął wnioski z miażdżącej krytyki „Mrocznego widma”, któremu zarzucono brak magii, trywialność i klimat familijnej opowieści dla nastolatków. Druga część sagi (jej akcja rozgrywa się 10 lat po wydarzeniach przedstawionych w „jedynce”) jest zdecydowanie mroczniejsza, bardziej dynamiczna (świetna sekwencja starcia Yody z hrabią Dooku), wyjaśnia także, czasem w zaskakujący sposób, wiele mniej znanych faktów z życia bohaterów (dowiemy się na przykład, w jaki sposób Anakin stracił rękę).

To film, który mimo wszystko miłośnikom serii powinien przypaść do gustu, to olśniewające widowisko zrobione za wielkie pieniądze (najdroższa z wszystkich części), technicznie dopracowane w każdym detalu.