Intymność

Chereau stworzył portret ludzi początku XXI w., wypalonych wewnętrznie, "umarłych za życia", nie potrafiących poradzić sobie z pustką egzystencji, z narastającym znużeniem, z obsesyjną tęsknotą do wolności, przeradzającą się ostatecznie w niemożność kochania. Jego film recenzenci niejednokrotnie porównywali z głośnym "Ostatnim tangiem w Paryżu" Bertolucciego. Współczesny Londyn. Jay jest niespełnionym muzykiem, który przed kilkoma laty porzucił swój zawód i został barmanem w uczęszczanym pubie. Rozstał się też z rodziną: żoną i dwoma synkami. Zostawił zasobny dom, wygodną mieszczańską egzystencję, by zamieszkać samotnie w dość obskurnym mieszkaniu na przedmieściach. Właśnie tam spotyka się w każdą środę z kobietą, o której właściwie nic nie wie, nie zna nawet jej imienia. Nieznajoma - średnio atrakcyjna, skromnie ubrana - pojawia się u niego na zasadzie niepisanej umowy. Wydaje się nieco skrępowana sytuacją, milczy. Jay też właściwie się nie odzywa, czasami oboje wymienią parę zdawkowych słów. Uprawiają seks: pośpieszny, zachłanny, bez zobowiązań. Ale chociaż Jay zapewnia kolegów, że te spotkania nie mają dla niego znaczenia, stopniowo stają się sensem jego życia. Gdy pewnej środy kobiety się nie zjawia, ogarnia go niepokój. Kiedy tydzień później znów przychodzi, Jay decyduje się złamać przyjętą konwencję i po zwyczajowym spotkaniu rusza za nią ulicami Londynu, chcąc dowiedzieć się o niej czegoś bliższego. Odkrywa, że jego kochanka ma na imię Claire, jest aktorką w podrzędnym, półamatorskim teatrze, ma męża - taksówkarza Andy'ego, jowialnego grubaska, oraz kilkuletniego synka, entuzjastę matczynych występów. Zazdrosny o "drugie życie" Claire, o jej zamkniętą przed nim prywatność, Jay nawiązuje z Andym z pozoru przyjacielską znajomość, podszytą w istocie okrucieństwem i chęcią upokorzenia "rywala", któremu opowiada o rzekomo swojej byłej żonie spotykającej się co środę z kochankiem. Niebawem Andy odkrywa, kogo naprawdę jego nowy kolega miał na myśli, może zresztą od początku się tego domyślał.