Jarosław Świderski - aktywny w wierze

"Ewangelik reformowany musi być stale czynny w pomaganiu innym, w pokazywaniu wzorców postępowania(świadectwa) i w przekonywaniu, że wszystko, co do szczęścia potrzebne, można znaleźć w Biblii. Tylko wyciągnięte wnioski trzeba wciąż reformować, czyli oczyszczać od wypaczających je naleciałości, jak to robili przez wieki nasi przodkowie w wierze, poczynając od apostoła Pawła, który upominał apostoła Piotra, poprzez Augustyna, Franciszka, Valdo, Husa, Lutra, Kalwina i wielu, wielu innych. A czynić to trzebaw parafiach, w słowie pisanym (Jednota!) i w zwykłym, codziennym życiu (zwłaszcza). Czynić to trzeba osobiście i nie liczyć, że ktoś nas w tym zastąpi. Czynić zgodnie ze słowami Zbawiciela...aby widzieli waszedobre uczynki i oddawali chwałę waszemu Ojcu w niebie (Mt 5, 16)." - takie słowa napisał Jarosław Świderski w jednym z artykułów w Jednocie. Profesor Jarosław Świderski (1935 - 2020) był człowiekiem wielkiej wiary, ducha, umysłu i charakteru, a przy tym wielkiego ciepła i otwartości na drugiego człowieka. Pochodził z Kresów, z rodziny ewangelicko - reformowanej. Wspominał często, jak wielkim wydarzeniem było spotkanie z pastorem, rozmowa ze współwyznawcami, Jaką celebrąi ogromną radością było wspólne przeżywanie modlitwy czy nabożeństwa. Wybrał Warszawę, bo oprócz uczelni, na której chciał studiować, była tu wspólnota ludzi związana z Kościołem Ewangelicko - Reformowanym. Po rozpoczęciu studiów na Politechnice Warszawskiej włączył się w życie Parafii Ewangelicko - Reformowanej w Warszawie, gdzie zajmował się pracami młodzieżowymi. W późniejszych latach był członkiem Kolegium Kościelnego, następnie Konsystorza Kościoła Ewangelicko - Reformowanego, prezesem Konsystorza, delegatem na Synod Kościoła Ewangelicko - Reformowanego, publicystą Jednoty (kwartalnika Kościoła Ewangelicko - Reformowanego), zajmował sięWarszawskim Kręgiem Dyskusyjnym, był zaangażowany w działalność Forum Ewangelickiego (nieformalnej grupy powstałej w 1994 roku w środowisku Kościołów Ewangelickich, w kręgu grupy osób związanych z tworzącym się wówczas szkolnictwem ewangelickim). Był także ekumenistą. Swoją pracę zawodową związał z naukami ścisłymi oraz m.in. Politechniką Warszawską. Był profesorem elektroniki w Instytucie Technologii Elektronowej.