Jedynie prawda jest ciekawa

Józef Mackiewicz lubił ptaki. Od dzieciństwa obserwował je, hodował, podziwiał. Nie poświęcił jednak życia ich badaniu, choć studiował ornitologię pod kierunkiem prof. Konstantego Janickiego. Został pisarzem, i to - jak stwierdza w swej książce o Mackiewiczu autor scenariusza filmu WłodzimierzBolecki (Jerzy Malewski) - podwójnie skazanym na śmierć. Pierwszy wyrok, a miała to być śmierć fizyczna, wydała podczas wojny Specjalna Komisja AK. Nie został wykonany. Wyrok drugi, skazujący na śmierć cywilną, wydały władze PRL i część emigracji. Józef Mackiewicz urodził się w 1902 r. w Sankt-Petersburgu. W 1907 r. jego rodzina przeniosła się do Wilna. Tu chodził do gimnazjum i jako uczeń szóstej klasywstąpił na ochotnika do wojska, by wziąć udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po jej zakończeniu zdał w Warszawie maturę, a potem podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Dość szybko jednak powrócił do Wilnai tam kontynuował studia, na wydziale metematyczno-przyrodniczym. Nie ukończył ich z powodów finansowych. Jego starszy brat Stanisław, znany pod pseudonimem Cat, założył w tym czasie "Słowo" i wciągnął Józefa do prac redakcyjnych. To zdecydowało o jego dalszym losie. Wkrótce stał się aktywnym reporterem przemierzającym Litwę wszelkimi środkami lokomocji. Nawiązał też współpracę z "Kurierem Warszawskim". Spróbował swych sił w literaturze. W 1936 r. wydał zbiór nowel "16-go między trzecią a siódmą", a w 1938 r. - powieść "Bunt rojstów".