Juliusz Cezar

W ogrodach Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego pełno rosłych mężczyzn w czarnych garniturach. Zza przeciwsłonecznych okularów nie widać ich oczu, lecz sprawiają wrażenie, jakby ciągle lustrowali otoczenie. W uszach mają małe słuchawki. Pozornie rozluźnieni, ochroniarze w każdej chwili są gotowi odpowiedzieć na zagrożenie i błyskawicznym ruchem dobyć broni. Wkrótce wśród bujnej roślinności i metalowo - szklanych instalacji ogrodów pojawia się On. Sceneria i oprawa współczesne, lecz bohater starożytny. Otoczony wianuszkiem najbliższych współpracowników i przyjaciół kroczy sam Juliusz Cezar! To jego wielki dzień. Za chwilę, przed licznie zgromadzonym ludem rzymskim, bezgranicznie oddany Cezarowi Marek Antoniusz trzykrotnie poda mu koronę ze złotego lauru. I trzykrotnie Cezar odmówi, dając mieszkańcom Wiecznego Miasta dowód, że gardzi znienawidzoną władzą królewską. Cześć mu! zakrzykną głośno wielbiciele talentów militarnych i politycznych Juliusza. To tylko poza i mamienie maluczkich - skomentują wrogowie Cezara. Ale cicho i lękliwie, półszeptem. William Szekspir ukończył swoją sztukę "Juliusz Cezar" ponad cztery stulecia temu. W dramacie wskrzesił opowieść o destrukcyjnej i obsesyjnej żądzy władzy, kryjącej się za szczytnymi hasłami i wniosłymi ideami. Oraz o złu, jakie tkwi w ludziach. Zamysłem wielkiego twórcy było uczynić ową opowieść aktualną, odnieść ją do jego własnych czasów. Tę ponadczasowość treści zawartych w "Juliuszu Cezarze" przywołał Jerzy Englert. Jego adaptacja - w świetnej obsadzie aktorskiej - jest pełna odniesień do współczesności reżysera. Bohaterowie dramatu maszerują ulicami Warszawy, spiskują w rozległych pomieszczeniach Biblioteki Uniwersyteckiej. Marek Antoniusz wygłasza swą słynną mowę ponad grobem Cezara na oczach tysięcy telewidzów. Lud rzymski słucha jego słów i widzi jego postać na szklanych ekranach, w swoich domach, pubach, supermarketach. Rzymianie śledzą telewizyjną debatę pomiędzy zabójcami Cezara, a jego spadkobiercami. A kiedy dochodzi do konfrontacji, na ulicę wychodzą uzbrojeni od stóp do głów i wyposażeni w broń palną funkcjonariusze służb porządkowych. (JULES CESAR)Teatr TV, 80 min, Polska 2005 Autor: William SzekspirPrzekład: Stanisław BarańczakAdaptacja i reżyseria: Jan EnglertZdjęcia: Witold AdamekScenografia: Arkadiusz KośmiderKostiumy: Tatiana KwiatkowskaMuzyka: Andrzej MilanowskiWystępują: Jan Englert (Juliusz Cezar), Jerzy Radziwiłowicz (Marek Brutus), Jan Frycz (Marek Antoniusz), Mariusz Bonaszewski (Kasjusz), Krzysztof Stelmaszyk (Kaska), Andrzej Blumenfeld (Treboniusz), Maciej Kozłowski (Ligarius), Jarosław Gajewski (Decjusz Brutus), Henryk Talar (Metellus Cymber), Jacek Mikołajczak (Cynna), Szymon Bobrowski (Oktawiusz Cezar), Grzegorz Małecki (Lepidus), Józef Duriasz (Popiliusz Lena), Czesław Lasota (Publiusz), Bartłomiej Bobrowski (Lucjusz), Paweł Tołwiński (Masala), Aleksandra Justa (Kalpurnia), Dorota Lanton, Witold Bieliński, Jacek Domański, Jarosław Gruda, Paweł Paprocki, Piotr Rękawik, Wojciech Żołądkiewicz