Kamienica w Madrycie

40-letnia Julia jest zapracowaną agentką biura nieruchomości. Kobieta jest na "życiowym zakręcie". Jej małżeństwo się rozpada, a ona sama szuka chwili wytchnienia i spokoju. Julia dostaje nowe zlecenie. Ma sprzedać apartament po zmarłym lokatorze w kamienicy w centrum Madrytu. Podczas dokładnych oględzin mieszkania bohaterka znajduje 300 milionów peso ukrytych pod schodami. Skąd pochodzą pieniądze? Co ma teraz zrobić Julia? Sytuacja komplikuje się dodatkowo w momencie, kiedy o całej sprawie dowiadują się inni mieszkańcy kamienicy. Błyskotliwa, przepełniona czarnym humorem i delikatną ironią komedia z elementami horroru i thrillera jest dobrym przykładem autorskiego "charakteru pisma" Áleksa de la Iglesii. Reżysera, którego specyficzna, popowo-komiksowa estetyka zadziwiła już we wcześniejszej Operacji Mutant czy Dniu Bestii, znów niezwykle precyzyjnie a zarazem odważnie miesza gatunki, parafrazuje historię kina (wycieczki w stronę Hitchcocka czy Almodovara i jego Kobiet na skraju załamania nerwowego), twórczo bawi się efektami specjalnymi, zręcznie balansując między dosadnym humorem i sugestywnym suspensem. Żywy, energetyczny montaż, o często delirycznym rytmie jest uzupełniony ścieżką dźwiękową wykorzystującą klasyczne motywy jazzowe wytwórni Blue Note wymieszane z dowcipnymi muzycznymi cytatami, parodiującymi thrillery z lat 60. Do tej "mieszanki wybuchowej" dopasowują się aktorzy, szczególnie Carmen Maura, której obecność często dosłownie "rozsadza" ekran. Warto zanurzyć się w ten specyficzny, rządzący się własnymi prawami świat, a jednocześnie zmierzyć się z nieokiełznaną, postmodernistyczną wyobraźnią Áleksa de la Iglesii. Kamienica w Madrycie zdobyła szereg nagród: 3 statuetki Goi i 3 wyróżnienia hiszpańskiej krytyki, nagrody na festiwalach we Francji i USA.