Kloaka

Interesujący komediodramat znanego holenderskiego reżysera filmowego i teatralnego jest przeniesieniem na mały ekran sztuki Marii Goos, wystawionej wcześniej na teatralnych deskach z podobną obsadą aktorską. Kloaka jest jednym z ostatnich filmów Bakhuyzena. Niespełna dwa lata później twórca zmarł, pokonany przez chorobę nowotworową. Czterech przyjaciół ze szkolnej ławy (Tom, Pieter, Joep, Maarten) dobiega czterdziestki. Dotknięci kryzysem wieku średniego mają na głowie mnóstwo kłopotów. Pieter, sfrustrowany życiem historyk, pakuje się w tarapaty spieniężając kilka cennych obrazów, należących do miejskiego muzeum. Pomocy szuka u Toma, dawniej adwokata - obecnie człowieka mającego problemy z narkotykami. Joep jest ambitnym politykiem przeżywającym kryzys małżeński, a Maarten reżyserem teatralnym. Cała czwórka spotyka się, by pomóc Pieterowi w rozwiązaniu problemu, jednak okazuje się, że każdy z naszych bohaterów ma "coś" na sumieniu i również potrzebuje pomocy innych. Czy, po tylu latach od czasów szkolnych, mężczyźni są w stanie wzajemnie się wesprzeć i stawić czoła przeciwnościom losu? Znakomicie zrealizowana tragikomedia wyróżnia się obsadą. Twórcy zaangażowali aktorów teatralnych, a ci odwdzięczyli się "pełnymi", przekonującymi kreacjami. Uniknięto teatralizacji filmu, stawiając na żywe dialogi i spokojny, lecz konsekwentny montaż. Efektem jest realizm i psychologiczna prawda, podkreślająca wewnętrzne skomplikowanie postaci. Przyjaźń, lojalność, życiowe zakręty - to wszystko zostało ukazane w przekonującym świetle, unikając moralizatorskiego tonu i pretensjonalnych uogólnień. Aktorskim popisom towarzyszą impresyjne, nastrojowe zdjęcia oraz sugestywna ścieżka dźwiękowa. Kloaka, w tytule sugerując wiwisekcję negatywnych stron życia, jest jednocześnie zgrabnym połączeniem komedii i podskórnego dramatu, który swoją słodko-gorzką estetyką przywodzi na myśl najlepsze "małe" dramaty psychologiczne w rodzaju Glengarry Glen Ross.