Kochana Emmo, droga Boebe

Nagrodzony "Złotym Niedźwiedziem" na Festiwalu w Berlinie w 1992 roku film wybitnego reżysera węgierskiego Istvana Szabo. Jedna z pierwszych prób analizy zagrożeń, jakie niosły ze sobą przemiany polityczne w bloku wschodnim. Emma i Bobe pochodzą ze wsi. Mogą o sobie powiedzieć, że im się udało - zamieszkały w Budapeszcie i znalazły pracę jako nauczycielki rosyjskiego. Przemiany polityczne na Węgrzech spowodowały, że język rosyjski przestał być obowiązkowy. Obie dziewczyny starają się za wszelką cenę utrzymać w zawodzie. Chodzą na wieczorowe kursy angielskiego, Emma wynajmuje się do sprzątania domów, Bobe naciąga obcokrajowców na darmowe obiady. Emma uwikłana jest także w beznadziejny romans z dyrektorem szkoły. Znoszą to wszystko wierząc, że uda im się pozostać w Budapeszcie - powrót na wieś byłby dla nich prawdziwą klęską. Istvan Szabo to jeden z najbardziej znanych i docenianych na świecie reżyserów węgierskich. Uczył się w budapeszteńskiej szkole filmowej, po czym rozpoczął współpracę ze słynnym Studiem im. Beli Balazsa. Obok Sandora Sary, Ferenca Kosy, Istvana Gaala był przedstawicielem nowego nurtu w powojennej historii węgierskiej kinematografii. Po raz pierwszy z taką mocą wypowiadano w "demoludach" słowa oskarżenia wobec systemu komunistycznego, unikając zarazem doraźnej publicystyki. Szabo nakręcił m.in. filmy: "Wiek marzeń", "Ja, twój syn", "Film o miłości", "Ulica Strażacka 25" (Grand Prix na MFF w Locarno), "Opowieści budapesztańskie", "Zaufać... " (nagroda na MFF w Berlinie Zachodnim), "Zielony ptak", słynny i nagradzany cykl: "Mefisto" (Oscar w 1981 roku), "Pułkownik Redl" i "Hanussen", "Spotkanie z Wenus", "Kochana Emmo, droga Bobe", "Historia mojej żony".