Kolekcja

Mniej znany w Polsce kameralny utwór popularnego brytyjskiego dramaturga, reżysera teatralnego i scenarzysty Harolda Pintera, laureata literackiej Nagrody Nobla za 2005 r. Reżyserię spektaklu powierzono Marcinowi Wronie, młodemu reżyserowi, nagrodzonemu za swoją poprzednią realizację telewizyjną - przedstawienie "Skaza" - na Festiwalu Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje" w Katowicach oraz na Festiwalu "Dwa Teatry" w Sopocie. "Kolekcja" to psychologiczna sztuka z podtekstem erotycznym, bo rzecz dotyczy pojęcia "zdrady" i "zazdrości" w społeczeństwie, w którym normy moralne są nad wyraz rozluźnione, a tolerancja wysoka. Stella i James są małżeństwem z dwuletnim stażem, nie mają dzieci. Harry i Bill - najprawdopodobniej para - mieszkają ze sobą. Harry to wyrafinowany, dobrze sytuowany esteta, Bill to młody człowiek z nizin, który tyleż dzięki protekcji Harry'ego, co własnemu talentowi zaczyna robić karierę w świecie mody. Wieczorny telefon Jamesa, który chce rozmawiać z Billem, burzy spokój Harry'ego. Najpierw Harry jest o niego zazdrosny, ale szybko okazuje się, że James chce tylko wyjaśnić jedną sprawę: czy Bill przespał się z jego żoną w czasie podróży służbowej do Leeds. O rzekomej zdradzie powiedziała Jamesowi Stella. Mężczyzna nie potrafi otrząsnąć się z szoku, chce koniecznie zdobyć pewność, czy faktycznie żona mogła tak postąpić. Ponieważ nazajutrz James zjawia się w mieszkaniu obu mężczyzn osobiście, Bill nie może już go zbyć. Początkowo zaprzecza, jakoby spędził ze Stellą noc w jej pokoju hotelowym. Twierdzi, że w ogóle jej nie zna. Kiedy jednak James nie chce mu uwierzyć i coraz gwałtowniej domaga się prawdy, Bill potwierdza, że się spotkali, podaje nawet parę szczegółów. Tymczasem Harry nie może zapomnieć o telefonie Jamesa, usiłuje wciągnąć od Billa bliższe informacje na temat ich spotkania. Fakt, że Bill zaprzecza, jakoby do spotkania z Jamesem w ogóle doszło, wzbudza w Harrym jeszcze większy niepokój. Podczas gdy James ponownie odwiedza Billa, Harry udaje się z wizytą do Stelli, aby wysłuchać jej wersji wydarzeń. Ta wyrafinowana gra pozorów i prawdy, kłamstwa i manipulacji, prowokowania zazdrości u partnerów i bezradnych prób zamaskowania własnej zazdrości, stwarza ogromne możliwości kreacyjne czwórce wybitnych aktorów występujących w przedstawieniu. W kolejnych dialogach różnych par bohaterów (spotyka się każdy z każdym, prócz - oczywiście - rzekomych kochanków, jedynych, którzy wiedzą, jak naprawdę było), autor sztuki, a za nim twórcy spektaklu pokazują zawiły proces dochodzenia do prawdy i kilka możliwych przebiegów spotkania w Leeds, jeśli w ogóle do niego doszło. Bo nikt tu do końca nie jest pewien, co jest rzeczywistością, a co fantazją, co zmyśliła druga strona, a co podsunęła nam własna niespokojna wyobraźnia, napędzana strachem przed zdradą, odrzuceniem, ośmieszeniem. Teatr, 72 min, Polska 2006 Autor: Harold Pinter Przekład: Bolesław Taborski Reżyseria: Marcin Wrona Zdjęcia: Paweł Flis Aktorzy: Magdalena Cielecka (Stella), Adam Woronowicz (James), Jan Frycz (Harry), Andrzej Chyra (Bill)