Król serc

"Król Kier" należy do tych rzadkich filmów, których opisy trudno ubrać w słowa oddające w pełni ich wdzięk, absurdalny humor i żywiołowość doprawioną szczyptą szaleństwa. Ta fantastyczna opowieść z pogranicza rzeczywistości i snu zręcznie łączy w sobie elementy farsy, satyry społeczno-politycznej, komedii slapstickowej, romansu i dramatu, antywojenną wymowę z afirmacją życia i prostych, codziennych radości. W latach 70. stawiano dzieło de Broki w jednym rzędzie z takimi filmami, jak "Morgan", "Jak wygrałem wojnę" czy "Dyskretny urok burżuazji", określając je mianem kultowych. Scenarzysta i reżyser wykorzystali w "Królu" częsty w literaturze oraz kinie motyw zderzenia ludzi chorych umysłowo z "normalnymi", ale zanurzonymi razem w nienormalnej rzeczywistości. W październiku 1918 r., gdy I wojna światowa dobiegała już końca, niemieckie oddziały opuszczające jedno z francuskich miasteczek postanawiają "na pożegnanie" wysadzić je w powietrze. Potężny ładunek wybuchowy ukrywają w betonowej konstrukcji na głównym placu, a jego zdetonowanie ma nastąpić z wybiciem północy. Jeden z mieszkańców miasteczka podsłuchuje rozmowę niemieckiego dowództwa i szyfrem ("Rycerz uderza o północy") zawiadamia nadciągające wojska alianckie o planowanej akcji. Wieść o spodziewanym wybuchu obiega też lotem błyskawicy całą okolicę i mieszkańcy pośpiesznie opuszczają swoje domostwa. Na miejscu zostają tylko ci, z którymi nie wiadomo co zrobić: pensjonariusze domu wariatów oraz zwierzęta z miejskiego zoo. W obozie szkockich wojsk ostrzeżenie zostaje potraktowane z całą powagą i dowódca postanawia udaremnić niemiecki zamach. Szeregowiec Charles Plumpick, specjalista od hodowli gołębi pocztowych, w dodatku mówiący dobrze po francusku, zostaje wydelegowany do miasteczka w celu rozbrojenia ładunku i otwarcia drogi pozostałym wojskom.