Krwawe zajście pomiędzy dwoma mężczyznami z powodu pewnej wdowy. Podejrzewa się przyczyny polityczne

Titina Patero, jest "świeżą" wdową. Jej mąż został zamordowany przez mafię, a kobieta wskutek szoku straciła dziecko. Niestety, nikt z mieszkańców, bojąc się zemsty mafii, nie chce kobiecie pomóc w dojściu do prawdy i wymierzeniu sprawiedliwości. W Palermo pojawia się Rosario Spalone, adwokat-socjalista, który zamierza organizować ruch oporu wobec kliki Mussoliniego. Titina wzbudza zainteresowanie mężczyzny. Okazuje się jednak, że ponętna wdowa jest również w centrum zainteresowania miejscowego gangstera Nicka. Kobieta ma problem z wyborem, zwodząc obu admiratorów. Skomplikowanie warstwy znaczeniowej filmu, liczne wątki poboczne, podjęcie tematyki społeczno-historycznej oraz wątek wiecznej, damsko-męskiej wojny płci tworzą miksturę typową dla twórczości Wertmüller. Fabuła ma, wzorem antyku, często wymiar tragiczny, a sugestywne kreacje gwiazd ekranu (Sophia Loren, Marcello Mastroianni, Giancarlo Giannini) dodają filmowi odpowiedniej energii i wiarygodności. Mimo paramafijnego i parahistorycznego charakteru obraz Włoszki celnie portretuje rzeczywistość Sycylii lat 20., a także ówczesne nastroje społeczne. Delikatne, nastrojowe zdjęcia Tonino Delli Colli oraz sugestywna muzyka tworzą kontrast do opowiadanej historii, jednocześnie znakomicie ją dopełniając. Specyfikę twórczości Liny Wertmüller trafnie oddaje krytyk Tadeusz Miczka: "Z upodobaniem łamała reguły języka filmowego, kwestionowała tradycyjne systemy wartości i powszechnie uznawane autorytety, mieszała prawdę ze zmyśleniem, starając się fabułę każdego swojego dzieła związać z autentycznymi wydarzeniami, głośno i publicznie wyrażała zdziwienie ignorancją krytyków próbujących dzielić kino na intelektualne i komercjalne, na sztukę 'wysoką' i 'niską'". Warto zapoznać się z tą nietuzinkową, w pełni autorską, filmową estetyką.