Krzyż i miecz

Krzyż i miecz prowadziły Polskę przez dzieje zauważył niegdyś prymas August Hlond. Mówił do pokolenia, dla którego potrzeba gotowości stanięcia z orężem w ręku w obronie wyznawanych wartości była oczywista. Religijność polskiego żołnierstwa w dziejach jest zjawiskiem niełatwym do uchwycenia i jednoznacznej oceny, jako że kwestia dotyka jednej z najintymniejszych ludzkich sfer. Przy tym nie sposób twierdzić, że duchowość ludzi zbrojnych była taka sama w całej ich zbiorowości, w dodatku na przestrzeni dziesięciu wieków. Mimo to łatwo zauważyć istnienie ideału żołnierza chrześcijańskiego, który wielu uznało za własny. Są na to niezliczone dowody w postaci zapisów kronikarzy i pamiętnikarzy, w mnogości pism i modlitewników adresowanych do wojska, w symbolice umieszczanej na orężu. Są one również widoczne Pieśniach Rycerskich, które prezentuje Starosielskie Bractwo Śpiewacze.