Księżycowa zatoka

17-letnia Alison Dodge mieszka w San Diego z matką i ojczymem. Ojca nie widziała od 10 lat, od czasu, gdy opuścił dom i zamieszkał w małym miasteczku w Arizonie. Alison pisywała do niego długie listy, ale ojciec nigdy na nie nie odpowiadał. Z rzadka przysyłał jej tylko kartki urodzinowe, ale nigdy we właściwym terminie. Kiedy na kolejne wakacje matka i ojczym postanawiają wyjechać do Europy, Alison decyduje się spędzić lato z dawno niewidzianym ojcem. Jesienią zaczyna studia w college'u i czuje, że to ostatnia chwila, by jeszcze raz spróbować nawiązać bliższy kontakt z niemal już obcym jej rodzicem. Na szczęście, ojciec wyraża zgodę i pewnego dnia Alison zjawia się w oddalonym od cywilizacji miasteczku nad Księżycową Zatoką. Okazuje się, że Al Dodge wiedzie tam prosty i spokojny żywot: mieszka w przyczepie kempingowej, nie dba o dobra materialne. Jako tzw. złota rączka żyje z drobnych usług świadczonych sąsiadom: a to wyremontuje komuś dach, a to naprawi płot, a to namaluje nowy szyld nad barem. Od czasu do czasu spotyka się z Sandy Bateman, ładną szatynką prowadzącą jeden z miejscowych sklepów, ale nie kwapi się, by nadać tej znajomości formalne ramy, choć ani on, ani Sandy nie są już młodzikami. Przyjazd dorastającej córki wprowadza znaczny zamęt w życie Ala. Mrukliwy samotnik nie docenia wysiłków córki, która próbuje znaleźć z nim wspólny język, wyjaśnić wiele niedomówień z przeszłości, poznać obecne zwyczaje i upodobania ojca. Al często reaguje złością na jej słowa, zachowuje chłodny dystans, czym doprowadza córkę do wściekłości. Dopiero gdy zdesperowana dziewczyna jest gotowa w środku nocy opuścić ojcowski dom, mężczyzna uświadamia sobie, że powinien wykazać więcej dobrej woli. Znacznie lepiej układają się za to stosunki Alison z mieszkańcami miasteczka. Dziewczyna obdarza szczególną sympatią starego Auggiego Sinclaira, emerytowanego nauczyciela angielskiego, który zadziwia ją swoim umiłowaniem literatury, podejściem do życia i ludzi, nieco ekscentrycznym zachowaniem.