Margines życia
Light Sleeper, USA 1992
Dramat kryminalny z Willemem Dafoe i Susan Sarandon w rolach głównych. Diler narkotykowy musi dokonać trudnych wyborów: jego szefowa planuje odejść z biznesu, a w dodatku zjawia się jego dawna miłość.
Reżyseria:Paul Schrader
Czas trwania:103 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat kryminalny
Willem Dafoe
jako John LeTour
Susan Sarandon
jako Ann
Dana Delany
jako Marianne Jost
David Clennon
jako Robert
Mary Beth Hurt
jako Teresa Aranow
Victor Garber
jako Tis Brüg
Dean Garvin
Drugi reżyser
Dodi Lee Rubenstein
Drugi reżyser
Glen Trotiner
Drugi reżyser
Diana Pokorny
Kierownik produkcji
Elisha Birnbaum
Dźwięk
David Boulton
Dźwięk
Opis programu
Paul Schrader, niezwykle ceniony scenarzysta (Taksówkarz) i reżyser (Amerykański żigolak czy Mishima) realizuje w 1992 Bezsennego, jeden z najlepszych swoich filmów, uważany też za najbardziej osobisty w dorobku twórcy. Nowy Jork, lata 80. John LeTour, mężczyzna w średnim wieku, od lat zajmuje się dilowaniem narkotyków. Lata temu John wyszedł z nałogu, lecz nie porzucił przestępczego fachu i lukratywnych zarobków. Obecnie jego klientami jest śmietanka towarzyska Manhattanu. Pewnego dnia Ann, szefowa LeToura, postanawia zerwać z nielegalnym zajęciem. Dla Johna to znakomita okazja do zmiany dotychczasowego życia. Przypadkowe spotkanie z byłą dziewczyną Marianne, którą kiedyś wprowadził w świat narkotyków, działa jak dodatkowy wstrząs. Czy to wystarczy, aby mężczyzna rzeczywiście się zmienił? Alienacja bohatera w wielkim mieście to wątek stale obecny w twórczości Paula Schradera. John LeTour to kolejna postać z galerii reżysera, która somnambulicznie przemierza ogromne miasto (najczęściej wieczorem i nocą), jest wyobcowana mentalnie i emocjonalnie, znajduje się w stanie specyficznego zawieszenia. Bohater Bezsennego to mężczyzna dotknięty marazmem, kryzysem wieku średniego, brakiem celu, który podejmuje jeszcze jedną próbę nadania sensu swojemu życiu. John to bohater wielowymiarowy, niejednoznaczny, wymykający się uproszczeniom. Taką postać mógł zagrać tylko znakomity aktor i wybór Willema Dafoe okazał się pełnym sukcesem. Partneruje mu świetna (jak zawsze) Susan Sarandon. Realizacja to wzór filmowej jakości. Twórcy skupiają się na wykreowaniu gęstego nastroju, zdecydowanie bardziej stawiając na klimat opowiadania niż przebieg akcji. Styl Schradera nawiązuje do najlepszych, klasycznych wzorców (nie przypadkiem reżyser fascynuje się takimi autorami jak Ozu, Dreyer czy Bresson), kamera jest zdystansowana, montaż spokojny i płynny, a kadry starannie komponowane, często przesycone wizualną symboliką. Zdjęcia Edwarda Lachmana kreują Manhattan na niemalże samodzielnego bohatera opowieści, a szczególne wrażenie robią sekwencje nocne.