Moja płeć i ja

Powszechnie uważa się, że każdy człowiek rodzi się jako chłopiec albo jako dziewczynka. Ale czy na pewno tak jest? Wiadomo, że narządy płciowe żeńskie i męskie kształtują się z tej samej tkanki. Różnicują się wskutek działania testosteronu. Niektóre dzieci rodzą się z męskimi genami i hormonami, ale są zbudowane jak dziewczynki. Podobnie niektórzy chłopcy mają żeńskie hormony i narządy wewnętrzne. Dotychczas rozpoznano ponad dwadzieścia rodzajów zaburzeń rozwoju płciowego. To bardzo różnorodne przypadki. Od dziewczynek, które początkowo bardziej przypominały chłopców, po chłopców, którzy wyglądali jak dziewczynki. Z danych dotyczących populacji wielkich miast wynika, że w wielkich miastach, takich jak Londyn czy Nowy Jork, zaburzenia rozwoju płci występują u ponad stu tysięcy ludzi. Film dokumentalny "Moja płeć i ja" opowiada o osobach, które urodziły się z niezróżnicowanymi narządami płciowymi. To znaczy, że wygląd ich narządów nie pozwalał jednoznacznie określić płci. Dotychczas takie przypadki były okryte zasłoną wstydu i tajemnicy. Przyjście na świat dziecka o niesprecyzowanej płci to dla rodziców trudna sytuacja, dlatego większość woli wypowiadać się anonimowo. Jedna matka powiedziała, że byłoby prościej, gdyby dziecko miało raka, bo ludzie przynajmniej wiedzą, co to jest. Wtedy miałaby wsparcie. Termin "mieszana dysgenezja gonad" nikomu nic nie mówi, a wyjaśnianie tego napawa strachem. Zwykle rodzice są w takiej sytuacji zagubieni, ograniczają kontakty towarzyskie. Najgorsze jest to, że od początku się wstydzą. Narządy płciowe to coś, o czym się nie mówi. Więc z nikim nie rozmawiają. A wszyscy pytają o płeć dziecka. Jak im powiedzieć, że jeszcze nie wiadomo, że o tym zadecydują lekarze na podstawie obserwacji chromosomów, gonad, reakcji tkanek na hormony. Można sobie wyobrazić, jak bardzo to skomplikowana procedura. Autorzy filmu rozmawiają z osobami, które żyją z zaburzeniami rozwoju płci, ich bliskimi oraz lekarzami, którzy specjalizują się w tej dziedzinie.