Moje życie po nałogu

Historia pana Roberta, który jest jednym z wolontariuszy wrocławskiej Caritas. Przez lata był bezdomnym, stracił nogę, borykał się z codziennymi problemami. Powoli odzyskuje samodzielność, pracuje w łaźni, pomaga innym potrzebującym. Obecnie bierze udział w programie wychodzenia z kryzysu bezdomności. W reportażu także historie innych bezdomnych, albo ubogich, samotnych, którzy potrzebują pomocy. Miejsca, gdzie żyją, mieszkają, koczują. Dowiemy się, jak te osoby są postrzegane i traktowane przez udzielających pomoc. Co się zmieniło od czasu pandemii koronawirusa. Porozmawiamy z Biskupem, który sprawuje Msze Św. w noclegowni i prowadzi rekolekcje dla tych osób. Zapytamy, dlaczego zdecydował się na taki gest i jakie jest znaczenie takiego działania w kontekście przeżywania wiary. Porozmawiamy z siostrą zakonną opiekującą się osobami w kryzysie bezdomności jako koordynatorka łaźni a jednocześnie matka generalna swojego zgromadzenia. Spytamy ją o wiarę takich osób, o świadczenie wobec nich o Bogu, o skutecznej pomocy. Porozmawiamy z wolontariuszami, młodymi i starszymi, niosącymi pomoc w łaźni, jadłodajni czy przy przygotowywaniu paczek żywnościowych dla ubogich. Spytamy, dlaczego poświęcają swój czas, narażają swoje zdrowie dla innych. Te wszystkie historie będą oplatane działalnością Caritas. Wskażemy miejsca, gdzie udzielana jest pomoc (łaźnia, jadłodajna itp.) Wskażemy trudności, z jakimi muszą zmierzyć się wolontariusze w czasach pandemii. Dowiemy się, dlaczego ten sezon zimowy będzie trudniejszy od poprzedniego. W materiale chcemy podkreślić to, że to właśnie instytucje kościele oraz ludzie kierujący się wiarą są najbardziej zaangażowanie w pomoc osobom bezdomnym.