Most powietrzny

Dwuczęściowy dramat nawiązujący do autentycznych wydarzeń z końca lat 40. XX w. Akcja toczy się w czasie zimnej wojny w Berlinie znajdującym się w sowieckiej strefie okupacyjnej. W 1948 r., w odpowiedzi na zarządzoną przez Rosjan blokadę miasta, Amerykanie organizują most powietrzny, aby drogą lotniczą zaopatrywać mieszkańców miasta w niezbędne produkty. W 1944 r. berliński lekarz, dr Alex Kielberg, żegna się z żoną Luise i kilkuletnim synkiem Michaelem, obiecując im, że wróci cały i zdrowy z wojny, której losy wydają się już przesądzone. Ale cztery lata później nadal go nie ma, a żona dostaje oficjalne zawiadomienie o jego śmierci. Musi jakoś radzić sobie sama, chociaż życie w mieście podzielonym teraz, jak całe Niemcy, na sektory zarządzane przez zachodnich aliantów i Rosjan, nie jest łatwe. Luise i jej syn nie mają środków do życia, doskwiera im głód. Zdesperowana kobieta zgłasza się do kwatery wojsk amerykańskich w poszukiwaniu jakiejkolwiek pracy. Zostaje kelnerką na lotnisku Tempelhof. Gdy zachodni alianci wprowadzają w swojej części miasta marki jako oficjalny środek płatniczy, Kreml odbiera to jako prowokację. Zaczynają się regularne kontrole mieszkańców udających się do zachodniej części stolicy. Amerykanie coraz wyraźniej uświadamiają sobie, że walka o strefy wpływów na terenie Niemiec przybiera na sile i że Rosjanie zrobią wszystko, by zachować tam jak największą władzę. Gdy trzy sektory zajęte przez zachodnich aliantów łączą się w nowe Niemcy Zachodnie, Związek Radziecki uznaje to za zdradę niedawnych sojuszników. Nad Europą zawisa groźba III wojny światowej. Aby dać wyraz swemu niezadowoleniu i nieprzejednaniu, Stalin zarządza całkowitą blokadę Berlina. Zachodnia część miasta - kapitalistyczna enklawa w komunistycznym sektorze - zostaje całkowicie odcięty od świata. Zostają zablokowane wszystkie drogi dojazdowe do miasta, dostawy prądu i gazu. Brakuje podstawowych produktów, ludzie godzinami stoją w kolejkach, żeby cokolwiek kupić.