O piątej po południu

Samira Makhmalbaf, cudowne dziecko irańskiego kina, córka twórcy "Kandaharu", Mohsena Makhmalbafa, w przeszywający sposób opowiada o rodzących się marzeniach o wolności w wycieńczonym wojną i nędzą Afganistanie. Afganistan tuż po obaleniu rządów Talibów. W zrujnowanym bombami Kabulu dorastająca Noghreh (Agheleh Rezaie) wraz z siostrą Leylomah (Marzieh Amiri), jej maleńkim dzieckiem i starym ojcem (Abdolgani Yousefrazi) próbują znaleźć schronienie. Ich jedynym majątkiem jest wychudzony koń i dwukołowy wózek. Domem przez chwile staje się wrak samolotu, później ruiny budynku rządowego, gdzie cudem ocalała fontanna pozwala ugasić pragnienie. Ojciec Noghreh, dotąd fanatycznie oddany religii, nie umie odnaleźć się w kraju, w którym nie ma już Talibów. Siostra przypadkiem dowiaduje się, że jej mąż zginął od miny. Noghreh, mimo tragicznej sytuacji, nie traci jednak wiary w przyszłość. Mimo ojcowskiej dezaprobaty chodzi do szkoły i marzy, by kiedyś zostać prezydentem swojego kraju. Tymczasem jej ojciec postanawia opuścić Kabul i wyruszyć na prowincję, gdzie być może nieco łatwiej o pożywienie i dach nad głową. Aby tam dotrzeć, rodzina Noghreh musi jednak przeprawić się przez jałową pustynię - palącą słońcem w dzień i ziejącą chłodem nocą. "O piątej po południu" to trzeci pełnometrażowy film Samiry Makhmalbaf, jednej z najciekawszych artystek z Iranu. Samira, córka słynnego w filmowym świecie Mohsena Makhmalbafa, reżysera i producenta, debiutowała już jako 17-latka filmem "Jabłka" - jej ojciec zgodził się wówczas, żeby wykorzystała jego sprzęt i ekipę, kiedy on zakończył zdjęcia do swojej "Ciszy". "Jabłka" nieoczekiwanie zostały zakwalifikowane do Cannes, gdzie miały premierę, a później zdobyły nagrody m.in. w Buenos Aires, Locarno, Monachium i Valladolid. Kolejny obraz Samiry, nagrodzone w Cannes "Tablice", był zaskakującą opowieścią o nauczycielach wędrujących po Kurdystanie z czarnymi tablicami na plecach, którzy zamiast uczniów spotykają plemię nomadów i grupę przemytników.