Picasso - twórca i niszczyciel

Paryż, 1943 rok. W Europie nadal trwa wojna. Françoise ma zaledwie dwadzieścia trzy lata i jest początkującą malarką. Niedawno poznała Pabla Picasso. Spotkanie z nim całkowicie odmieniło jej życie. Od tamtej chwili wszystko, co działo się w jej życiu, było podporządkowane jemu, jego sławie, niewierności, jego trudnym do zniesienia zmianom nastroju. Dla Françoise Picasso był objawieniem, niósł ze sobą spełnienie, miłość i czułość, ale jednocześnie chwile wielkiego zwątpienia i samotności, czasem tak bolesnej, że aż nie do zniesienia. Przez dziesięć lat nie wyobrażała sobie życia bez niego. Wychowywała jego dzieci i cierpliwie znosiła jego zdrady. W końcu zrozumiała, że musi chronić przed nim własne życie. Zdecydowała się go porzucić. Dla Picasso, który dotychczas zostawiał kobiety, lecz sam nigdy nie został odrzucony, odejście Françoise było wielkim wstrząsem. Na próżno starał się ratować ich związek i nakłonić ją do powrotu. Françoise postanowiła wytrwać przy swoim wyborze, żyć samotnie i samotnie wychowywać ich dzieci. Była jedyną kobietą, której udało się siebie ocalić przed niszczącą siłą jego potężnej osobowości.