Piękny był pogrzeb, ludzie płakali

Władek przyjeżdża do miasteczka, gdzie niegdyś żył, uczył i pracował, by wyświetlić okoliczności dramatu, w którym uczestniczył. Mieszkał wówczas na stancji u prof. Marcinkowskiego, który traktował go jak własnego syna. A jednak chłopak dostał się do więzienia - ktoś podrzucił mu drogie, importowane narzędzia pomiarowe, które zginęły z fabryki. Krok po kroku rozplątuje intrygę. Okazało się, że to profesor chcąc wydać za Władka swoją nieślubną córkę sprowokował to nieszczęście. Zmarł otoczony szacunkiem, a pamięć o nim i kult profesora są jedynym sensem życia wdowy. Władek odjeżdża, rezygnując z procesu rewizyjnego, zostawiając za sobą świat małych podłości i wielkich pozorów.