Pierwszy ułan Drugiej Rzeczypospolitej

Przeciętnemu Polakowi gen. Bolesław Wieniawa Długoszowski kojarzy się z historią jego rzekomego wjazdu na koniu do "Adrii", hulankami, kobietami - twierdzi autor filmu Zygmunt Adamski. Jego zamierzeniem było zrealizowanie takiego filmu o Wieniawie, który "odkłamałby" tę legendę. Jeden ze współpracowników generała mówił o nim, iż był "człowiekiem wszechstronnie inteligentnym, wszechstronnie wykształconym i o wszechstronnych zainteresowaniach, szlachetnym, rycerskim... wyrosłym od dziecka na starych tradycjach polskiej, szlacheckiej rodziny. Człowiekiem łączącym w sobie wszystkie przymioty żołnierskie, po żołniersku twardym i po żołniersku wyrozumiałym. Człowiekiem wielkiego serca". Wieniawa był zawsze przede wszystkim żołnierzem, w ciągu dwudziestu lat przeszedł wszystkie stopnie wojskowe - od szeregowca do generała dywizji. Służył w legionach i był adiutantem Józefa Piłsudskiego, pełnił funkcje dyplomatyczne: attache wojskowego w Bukareszcie i ambasadora w Rzymie, przez dwa dni był też prezydentem Rzeczypospolitej. Z zawodu lekarz medycyny, zajmował się także plastyką i poezją. To o nim mówiono, że jest "najlepszym poetą wśród żołnierzy i najlepszym żołnierzem wśród poetów". Był legendą międzywojennego życia stolicy. Na film Zygmunta Adamskiego złożą się bogate materiały filmowe z archiwów krajowych i zagranicznych, dokumenty znajdujące się w rękach prywatnych, fotografie rodzinne oraz wspomnienia osób związanych z Wieniawą. Motywem wiążącym będą zaś fragmenty filmu zrealizowanego w czasie zjazdu oficerów zawodowych Kawalerii II Rzeczypospolitej, który odbył się dwa lata temu w Warszawie i Grudziądzu.